بررسی نقش پیشگویی کنندگی اومنتین-1، ویسفاتین و آدیپونکتین در از دست دادن تراکم معدنی استخوان در زنان یایسه: یک مطالعه کهورت آینده‌ نگرانه

زمینه: اطلاعات ضد و نقیضی پیرامون ارتباط آدیپوسیتوکاین‌ها با میزان تراکم معدنی استخوان و شکستگی‌های استیوپروتیک در زنان و مردان وجود دارد. در یک مطالعه مقطعی پیشین، ما پی بردیم که امنتین 1 و آدیپونکتین با تراکم معدنی استخوان در ناحیه لومبار در زنان یایسه ارتباط معکوس دارد. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط امنتین 1، آدیپونکتین و ویسفاتین با تراکم معدنی استخوان در زنان یایسه، پس از 8/5 سال پیگیری می‌باشد.مواد و روش‌ها: تعداد 382 زن یایسه که به صورت تصادفی از سطح جمعیت بندر بوشهر از 8/5 سال پیش تحت مطالعه بودند مورد بررسی قرار گرفتند. سطح آدیپوسیتوکاین‌ها (ویسفاتین، امنتین 1، آدیپونکتین) و rankl به روش الیزا در سطح پایه مطالعه، اندازه‌گیری شدند. تراکم معدنی استخوان در نواحی لومبار (l2-l4) و گردن فمور در سطح پایه مطالعه و پس از پیگیری 8/5 سال مورد سنجش قرار گرفت.یافته‌ها: سرعت از دست دادن تراکم معدنی استخوان در نواحی فمور و لومبار به ترتیب 0/1 درصد و 4/3 درصد در سال در طول پیگیری 8/5 سال بود. در آنالیزهای رگرسیون چندگانه، سطوح آدیپوسیتوکاین‌های مورد مطالعه با تراکم معدنی استخوان در فاز دوم مطالعه ارتباطی را از خود نشان ندادند. همچنین سطوح سرمی این آدیپوسیتوکاین‌ها نقشی در پیشگویی رخداد پوکی استخوان در نواحی لومبار و گردن فمور نداشتند، اما سطح سرمی rankl با تراکم معدنی استخوان در ناحیه لومبار (341/0-=b، 018/0=p) و گردن فمور (19/0-=b، 003/0=p) با تعدیل شاخص توده بدنی ارتباط چشمگیری را از خود نشان داد.نتیجه‌گیری: سطوح سرمی امنتین 1، آدیپونکتین و ویسفاتین، نقش پیشگویی کنندگی در از دست دادن تراکم معدنی استخوان و رخداد پوکی استخوان در زنان یایسه ندارند.