بررسی اثر ضد میکروبی ترکیبات آمونیوم چهارظرفیتی جدید روی باکتری‌ها و قارچ‌ها

زمینه: ترکیبات آمونیوم چهار ظرفیتی (qacs) به‌عنوان مواد ضدمیکروبی بسیار موثر در پزشکی و صنعت شناخته شده‌اند. بروز مقاومت فزاینده میکروب‌ها نسبت به این مواد, ضرورت تولید ترکیبات جدید با فعالیت گسترده‌تر و سمیت اندک را ایجاب می‌نماید. هدف این تحقیق ارزیابی اثر ضدمیکروبی ترکیبات جدید که با ایجاد تغییر در ساختار و تغییر رادیکال‌ها ساخته شده‌اند روی باکتری‌ها، مخمرها و قارچ‌ها می‌باشد.مواد و روش‌ها: 16 نمک چهارتایی آمونیوم بی‌فنیل در حلال اتیل الکل یا استونیتریل تحت شماره‌های 1 تا 16 ساخته شدند. سپس با استفاده از روش استاندارد، حداقل غلظت ممانعت کنندگی از رشد (mic) در محیط کشت غنی کننده گلوکز- نمکی محتوی عصاره مخمر و نیز نوترینت براث برای باکتری‌ها، پوتیتو آگار برای قارچ‌ها و نوترینت آگار و سابورودکستروز آگار برای مخمرها تعیین گردید.یافته‌ها: ترکیبات به شماره‌های 2، 7، 8، 9، 12 و 13 دارای بیشترین فعالیت ضدمیکروبی (کمترین غلظت ممانعت کنندگی از رشد) بودند. علاوه براین، غلظت ممانعت کننده از رشد در اکثر باکتری‌های مورد مطالعه غیر وابسته به ترکیب محیط کشت بود. نتایج به‌دست آمده از کشت مخمرها نشان داد که در صورت غنی بودن محیط رشدی, لازم است از غلظت بالاتر ترکیبات مورد مطالعه جهت مهار رشد استفاده شود. همچنین مشخص شد که مواد شماره 9، 12 و 13 علاوه ‌بر بالاترین اثر ضدباکتریایی, دارای بیشترین تاثیر ضد قارچی نیز می‌باشند.نتیجه‌گیری: با مقایسه ساختار ترکیبات تولید شده و نتایج این تحقیق مشخص گردید که گروه قرار گرفته در محل رادیکال r3 بالاترین نقش را در ظهور اثر ضدمیکروبی quacها ایفا می‌کند بنابراین با جایگزین کردن گروه‌های مختلف در این محل، می توان مواد با حداکثر اثر ضدمیکروبی و حداقل سمیّت تولید نموده و با مقاومت میکروبی مقابله کرد.