بررسی اثرات داروی Ciprofloxacin بر میزان اسپرماتوژنز در رت

زمینه: آنتی‌بیوتیک‌های خانواده فلوروکینولون بر روی بیماری‌های حاصل از باکتری‌های گرم منفی بسیار موثر عمل می‌کنند در حال حاضر اکثر کشورهای دنیا از این دارو استفاده می‌کنند. هدف از انجام تحقیق فوق، پی‌بردن به اثرات داروی ciprofloxacin در طول دوره اسپرماتوژنز در rat بوده است.مواد و روش‌ها: 20 عدد رت نر نژاد ویستار، به دو گروه (10=n) کنترل و(10=n) تحت مطالعه تقسیم شدند. هر دو گروه تحت مطالعه، و کنترل در شرایط یکسان از لحاظ مکان و محل زندگی و نوع ماده غذایی و آب آشامیدنی نگهداری می‌شدند و فقط گروه تحت مطالعه در مقایسه با گروه کنترل از دوز درمانی داروی ciprofloxacin به‌میزان 5/12 میلی‌گرم برکیلوگرم در طول 60 روز (طول دوره‌ اسپرماتوژنز) به‌صورت محلول در آب آشامیدنی استفاده کردند. در پایان روزهای تیمار (روزهای چهل و هشتم و شصتم) از جهت سنجش میزان تستسترون از ناحیه دمی 5 سی‌سی از هر سر موش صحرایی خون‌گیری به‌عمل آمد. جهت ارزیابی مراحل مختلف اسپرماتوژنز از بافت بیضه در روز شصتم نمونه‌برداری شد و توسط فرمالین 10 درصد بافر نمونه‌ها تثبیت گشتند.یافته‌ها: طبق مشاهدات در زیر میکروسکوپ نوری و آنالیز انجام شده آماری، درصد لوله‌های سیمینیفر در گروه کنترل به‌میزان معنی‌داری (05/0p < ) سالم و نرمال بودند و به‌عبارتی در مرحله دهم (sc 10) قرار داشتند. از سوی دیگر درصد لوله‌های منی ساز موجود در گروه تحت مطالعه حضور سلول‌های سرتولی، توقف بلوغ سلول‌های اسپرماتوسیت اولیه، اختلال در تفکیک‌ و تمایز اسپرماتیدها هیپو اسپرماتوژنز را نشان می داد که این یعنی لوله‌های سیمینیفر از لحاظ تکاملی در مراحل sc 2، sc 5-4 و sc 9-6 واقع بودند. میزان هورمون تستسترون در گروه تحت مطالعه در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته بود (05/0p < ).نتیجه‌گیری: نتایج حاصله در گروه تحت مطالعه و مقایسه آن با گروه کنترل نشان داد که میزان تستسترون کاهش یافته بود و تحت آنالیز آماری این یافته‌ها به‌میزان (05/0p < ) معنی‌دار بود. از آنجا که طبق تحقیق ما داروی ciprofloxacin با تخریب لوله‌های سیمینیفر و تاثیر آن بر تکامل مراحل مختلف ده‌گانه اسپرماتوژنر دارای اثرات منفی بر روی بلوغ اسپرماتوسیت‌ها بوده و سبب کاهش هورمون تستسترون در روز شصتم نسبت به روز چهل و هشتم بود، لذا احتمال می‌رود که مصرف طولانی مدت این دارو سبب کاهش میزان تستسترون و آسیب سلول‌های قاعده‌ای گردد و تکامل مراحل اسپرماتوژنز تحت تاثیر قرار می‌دهد.