|
|
توکسینولوژی سنگ ماهی(synanceja spp.) ، از الف تا یاء: یک مطالعه مروری
|
|
|
|
|
نویسنده
|
محبی غلامحسین
|
منبع
|
طب جنوب - 1400 - دوره : 24 - شماره : 4 - صفحه:300 -340
|
چکیده
|
اعتقاد بر این است که سنگ ماهی، زهرآگینترین، خطرناکترین و حتی کشندهترین ماهی برای انسان و جانوران است که تاکنون در جهان شناخته شده است. دستگاه زهری آنها شامل 13-12 هیپودرمیک پشتی، دو پلیویک و سه خار مقعدی است که حاوی زهر هستند. خارهای سینه ای تزئینی بوده و زهری نیستند. زهر آنها حاوی مخلوطی از پروتئینهای آنزیمی و غیرآنزیمی نظیر استونوستوکسین، تراکینیلیزین، وروکوتوکسین و نئووروتوکسین با فعالیت های بیولوژیک و مکانیسمهای سمیت مختلف است. آنها با مکانیسمهای گوناگونی، بر روی گیرندهها و کانالهای یونی عمل میکنند و موجب عوارض برجسته موضعی و سیستمیک در جانوران تلقیح شده با زهر میشوند. بیشتر پروتکلهای معمولی مدیریت مسمومیت شامل احیای اولیه، تسکین علائم درد با آب گرم (45 درجه سانتی گراد)، کاربرد آنتی ونوم برای رفع علائم موضعی سیستمیک یا شدید و برداشتن تیغها یا دیگر اجسام خارجی با جراحی می باشند. توصیههای متعددی در مورد استفاده از غوطهوری ارگان مورد تهاجم در آب داغ، به عنوان یک اقدام اولیه وجود دارد. آنتی بیوتیک ها در زخم های عمیق به دلیل شیوع زیاد زخم به همراه، نکروز و عفونت های ثانویه، پیشنهاد می گردند. مانند هر چیز دیگری، پیشگیری بهتر از درمان است و باید در آب های مناطقی که سنگ ماهی وجود دارند، کفش پوشید و آگاهانه قدم برداشت.
|
کلیدواژه
|
سنگماهی، تلقیح زهر، توکسینها، تظاهرات بالینی، مدیریت مسمومیت
|
آدرس
|
دانشگاه علوم پزشکی بوشهر, پژوهشکده علوم زیست پزشکی خلیجفارس, مرکز تحقیقات زیست فناوری دریایی خلیجفارس, ایران
|
پست الکترونیکی
|
mohebbihsn@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Stonefish (Synanceja spp.) from A to Z and their Envenomation: a Review
|
|
|
Authors
|
Mohebbi Gholam Hossien
|
Abstract
|
The Stonefish is believed to be the most venomous, dangerous, and even fatal fish to human and animals that currently known in the worldwide. Their venom apparatus involve 1213 dorsal lsquo;hypodermic rsquo;, 2 pelvic, and 3 anal spines, which contain venom, excepting the ornate pectoral spines that are not venomous. Venom with some activities contains a mixture of enzyme and nonenzyme proteins, like stonustoxin, trachynilysin, verrucotoxin and Neo verrucotoxin. They act on receptors and ion channels, with various mechanisms; and cause marked local and systemic complications in envenomed animals. Most typical envenomation management protocols consist of initial resuscitation, symptomatic relief with hot water (45 ordm;C) therapy, antivenom for systemic or severe local signs, and surgical removal of spines or other foreign bodies. There were a lot of recommends about use of hot water immersion, early onsite, as a first aid measure. Antibiotics are proposed for deep puncture injuries, due to the high incidence of ulceration, necrosis, and secondary infections. As in everything else, prevention is better than cure; and must wear shoes and step with judgment in stonefish aqueous territories!
|
Keywords
|
Stonefish ,Envenomation ,Toxins ,Clinical manifestations ,Toxicity management
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|