تمایزگذاری دانشجویان علوم پزشکی با پیشرفت تحصیلی بالا و پائین بر اساس مولفه‌های اهمال‌کاری تحصیلی و عوامل استرس‌زا

زمینه: پیشرفت تحصیلی پیامد تعدادی از متغیرهای پیشایندی فردی اجتماعی است که اهمال کاری و استرس از پیش بین های مهم آن هستند. پژوهش حاضر به تمایزگذاری دانشجویان با پیشرفت تحصیلی بالا و پایین بر اساس مولفه های اهمال کاری و عوامل استرس زای روانی اجتماعی پرداخته است. مواد و روش ها: روش تحقیق در مرحله اول از نوع همبستگی و با توجه به اینکه در مرحله بعد تفاوت گروه های حاصل از لحاظ تعدادی متغیر بررسی می شود از پس رویدادی می باشد. از لحاظ روند تحلیلی تابع تشخیص که جزء روش های مبتنی بر فرد است، برای تحلیل داده ها استفاده شده است. جامعه مورد بررسی کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال تحصیلی 9897 بودند. برای انتخاب نمونه آماری از روش نمونه گیری طبقه ای با لحاظ طبقات جنسیت و رشته تحصیلی دانشجویان استفاده شد. حجم نمونه برآورد شده برابر با 367 دانشجو می باشد. برای جمع آوری داده ها در این پژوهش از دو ابزار اندازه گیری پرسشنامه ادراک حوادث استرس آور و آزمون اهمال کاری و نمره کل معدل استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل منجر به یک تابع تشخیصی شد که به طور معنی دار دانشجویان با پیشرفت تحصیلی پایین و بالا از هم تمیز می داد. هرچند مولفه های مربوط به استرس در این تمایزگذاری نقش معنی دار نداشتند؛ ولی در مولفه های مربوط به اهمال کاری دانشجویان با پیشرفت تحصیلی پایین، میانگین های بالاتری نسبت به دانشجویان با پیشرفت تحصیلی بالا داشتند. بیشترین اختلاف میانگین های دو گروه در اهمال کاری ناشی از خستگی و سپس در اهمال کاری عمدی و اهمال کاری ناشی از بی برنامگی بود.نتیجه گیری: برای پیشگیری از آسیب های تحصیلی حاصل از اهمال کاری پیشنهاد می شود دانشجویان، مفهوم اهمال کاری و نشانه های آن را بهتر بشناسند، از عواقب آن آگاهی پیدا کنند و از طریق آموزش های منظم، تمرین خود کنترلی و مدیریت زمان از آسیب های ناشی از آن بکاهند.

Discrimination of Students of Medical Sciences with High and Low Academic Achievement Based on the Components of Academic Procras-tination and Stressors

Background: Academic achievement is the result of a number of sociooccupational variables. Procrastination and stress are important predictors of such variables. The purpose of this study is to distinguish students with high and low academic achievement based on procrastination factors and psychosocial stressors. Materials and Methods: The research method is correlational. Given that the differences among the groups were examined in terms of the number of variables, the study is causalcomparative. Discriminant analysis, which is an individualbased analytical process, was used for analysis. The study population was all students of Tabriz University of Medical Sciences during the academic year of 20182019. Clutser sampling based on sex and major was used to select the statistical sample. The estimated sample size was 367 students. Data was collected through Perception of Stressful Life Events and Procrastination scales.Results: The results of the analysis led to one discriminant function that significantly differentiated students from lower and higher academic achievement. Stress components did not play a significant role in this differentiation, but the students with low academic achievement had higher mean scores than students with high academic achievement in the procrastination components. The greatest difference in the two groups' mean scores was due to fatigue and then in intentional procrastination and procrastination due to lack of planning.Conclusion: Students are advised to learn the meaning of procrastination, its symptoms and its consequences while they learn to to practice selfcontrol and time management through regular training in order to reduce educational harm.