بررسی سطح سرمی اینترفرون گاما در بیماران دیابتی مبتلا به درگیری شبکیه

زمینه: دیابت یکی از شایع ترین بیماری های متابولیکی در جهان است که عوارض متعددی دارد، یکی از شایع ترین عوارض آن درگیری چشمی و یکی از عوارض چشمی آن آسیب شبکیه یا رتینوپاتی دیابتی می باشد. مکانیزم ایجاد کننده این عارضه با تولید عروق جدید در شبکیه و التهاب ناشی از آن اتفاق می افتد که عواملی مانند فاکتور رشد عروق جدید (vegf) نقش بسیار مهمی در پیشروی و شروع این فرآیند دارند. در سال های اخیر در مطالعات متعددی نقش سایر عوامل خصوصاً اثرات سیستم ایمنی در ایجاد این بیماری مورد مطالعه قرار گرفته و از آنجایی که اینترفرون ها در تنظیم فعالیت های سیستم ایمنی نقش دارند. در این مطالعه ارتباط بین سطح سرمی اینترفرون گاما و رتینوپاتی دیابتی مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: در این مطالعه 42 بیمار دیابتی نوع 2 مبتلا به رتینوپاتی دیابتی و 41 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 فاقد رتینوپاتی که از نظر جنسی و سنی همسان بودند به عنوان گروه های مورد و شاهد انتخاب شدند. این افراد در 3 ماه گذشته سابقه ابتلا به عفونت های شدید باکتریایی، ویروسی و یا انگلی، انجام عمل جراحی چشمی و غیرچشمی و استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی را نداشتند. پس از گرفتن فشارخون سیستولی و دیاستولی از بیماران نمونه خون و ادرار از آنان تهیه شد و آزمایشات برای شمارش کامل سلول های خونی، ldl، hdl، تری گلیسیرید، کلسترول توتال، پروتئین ادراری، قندخون ناشتا، هموگلوبین a1c،esr ، crp، bun، کراتینین و اینترفرون گاما انجام شد و داده ها توسط نرم افزار spss ویرایش 18 مورد تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: از 83 بیمار با دیابت نوع 2، 42 بیمار در گروه مورد و 41 نفر در گروه شاهد یا کنترل بودند و بازه سنی بیماران بین 78-41 سال بود. میانگین سنی در گروه مورد 6.866±59.69 و در گروه کنترل7.410±58.71 سال به دست آمد. هر دو گروه از نظر سن و جنس طبق روش های آماری همگن بودند. سطح سرمی اینترفرون گاما با وجود اینکه در گروه مورد بیشتر از گروه کنترل بود اما از نظر آماری معنادار نبود (p>0/05). تعداد گلبول های سفید خون، ldl، کلسترول توتال، قندخون ناشتا،crp ، کراتینین، hdl و فشارخون دیاستولی، هیچ کدام اختلاف معناداری میان دو گروه نداشتند (p>0/05). بر اساس مدل رگرسیون لجستیک، شانس ابتلا به رتینوپاتی در مصرف کنندگان انسولین حدوداً 8 برابر بیشتر از مصرف کنندگان داروهای خوراکی بود.نتیجه گیری: تحلیل آماری به طور کلی ارتباطی معنادار میان سطح سرمی اینترفرون گاما و رتینوپاتی دیابتی حتی در مدل رگرسیونی نشان نداد. یکی از فاکتورهایی که بین دو گروه تفاوت معناداری داشت مصرف انسولین بود. البته مطالعات بیشتری جهت یافتن نقش عوامل ایمیونولوژیک در ایجاد رتینوپاتی دیابتی لازم است.

Serum Levels of Interferon-Gamma in Patients with Diabetic Retinopathy

Background: In recent years, numerous studies have addressed the role of other factors, especially the immune system, on developing diabetic retinopathy. Given the role of interferons in regulating immune system activities, the present study was conducted to investigate serum levels of interferongamma in patients with diabetic retinopathy.Materials and Methods: The present research was conducted on 42 patients with type 2 diabetes and diabetic retinopathy in the case group and 41 patients with only type 2 diabetes in the control group. The two groups were matched in terms of age and gender. In the previous three months, the participants had not developed severe bacterial, viral or parasitic infections, not undergone ocular and nonocular surgeries and not taken immunosuppressants. After measuring the patients rsquo; systolic and diastolic blood pressures, their urine and blood samples were collected for the laboratory analysis of CBC, LDL, HDL, TG, total cholesterol, proteinuria, FBS, HbA1c, ESR, CRP, BUN, Creatinine and interferon gamma. The data collected were statistically analyzed in SPSS18. Results: Out of 83 patients aged 4178 years with type 2 diabetes, 42 patients were assigned to the case group and 41 to the control group. The mean of age of the case group was 59.69 plusmn;6.866 years and that of the controls 58.71 plusmn;7.410. Based on statistical methods, the two groups were matched in terms of age and gender. Although serum levels of interferon gamma were higher in the case group compared to in the controls, the difference was statistically insignificant (P>0.05). No significant differences were also observed between the two groups in terms of WBC, LDL, total cholesterol, FBS, CRP, Creatinine, HDL and diastolic blood pressure (P>0.05). According to the logistic regression model, the risk of developing retinopathy was approximately 8 times higher in the insulin users compared to in those using oral medicines.Conclusion: The statistical analysis and regression model did not suggest significant relationships between serum levels of interferon gamma and diabetic retinopathy. The two groups were significantly different in terms of insulin consumption. Further studies are recommended to be conducted to find the role of immunological factors in developing diabetic retinopathy.