مقاومت به لووفلوکساسین در نمونه‌های کشت مثبت خون و ادرار در بیمارستان شهدای خلیج‌فارس بوشهر

زمینه: لووفلوکساسین به دلیل طیف اثر وسیع خود، به طور گسترده ای در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار گرفته است؛ تا اینکه گزارش برخی گونه های میکروبی مقاوم به آن منتشر شد. در مطالعه حاضر بر آن شدیم تا به بررسی میزان مقاومت به لووفلوکساسین در نمونه های کشت خون و ادرار بیماران بستری در بیمارستان شهدای خلیج فارسِ شهرستان بوشهر در طی سال های 95-94 بپردازیم.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه مقطعی بود که میزان مقاومت به آنتی بیوتیک لووفلوکساسین بر روی کشت های مثبت خون و ادراری که شمارش کلونی آنها بیشتر از 100000 بود، انجام شد. نمونه های کشت به صورت مقاوم، حساس، بینابینی بر اساس قطر عدم رشد اطراف دیسک تقسیم بندی شدند. در نهایت داده های ما با به کارگیری نرم افزار spss ویرایش 18 آنالیز شده و مقادیر 0/05>p، از نظر آماری معنادار تلقی شدند. یافته ها: در این مطالعه 150 بیمار، شامل 61 نفر (40/7 درصد) مرد و 89 نفر (59/3 درصد) زن شرکت داشتند. میانگین سنی بیماران 29/25±42/98 سال بود. 49/3 درصد از موارد را کشت خون و 50/7 درصد از موارد را کشت ادرار تشکیل می دادند. بیشترین جرم مشاهده شده اشرشیاکولی (46 درصد) بوده و پس از آن کلبسیلا (16/7درصد) در جایگاه دوم قرار داشت. از نظر میزان حساسیت به لووفلوکساسین، 119 نمونه (79/3درصد) حساس، 22 نمونه (14/7 درصد) دارای حساسیت بینابینی و 9 مورد (6 درصد) مقاوم بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن است که لووفلوکساسین همچنان در اغلب عفونت های باکتریایی میزان مقاومت اندکی را داشته و به جز عفونت های ایجاد شده توسط اشرشیاکولی، هنوز در درمان سایر عفونت ها یک داروی انتخابی مناسب و بسیار مطمئن است.