بررسی بیان ژن‌های حفاظت سلولی TXNRD1 و GCLC پس از افزایش بیان Nrf2 در سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف

سابقه و هدف سلول‎های بنیادی مزانشیمی(mscs) به علت خصوصیات منحصر به فرد، سلول‌هایی ایده‎آل در زمینه‎های سلول ‎درمانی و ژن ‎درمانی می‎باشند. اما بقای کم آن‎ها پس از پیوند، استفاده از آن‎ها را محدود کرده است. هدف این مطالعه، بررسی بیان ژن‎های حفاظت سلولی شامل nqo1 ، txnrd1، ho-1 ، gclc پس از افزایش بیان nrf2 در سلول‎های بنیادی مزانشیمی بود.مواد و روش‌هادر این مطالعه تجربی، mscs بند ناف کشت داده شدند و پلاسمید نوترکیب حاوی ژن nrf2 و پلاسمید فاقد ژن nrf2 با استفاده از مادهfugene hd به داخل این سلول‎ها ترانسفکت شدند. پس از اعمال استرس به سلول‎ها، rna استخراج شده و cdna ساخته شد. آغازگرهای اختصاصی برای ژن‎های nrf2 ، nqo1 ، txnrd1 ، ho-1 ، gclc با استفاده از نرم‌افزار 3primer طراحی و بیان این ژن‎ها با روش rt-pcr بررسی شد. نتایج با استفاده از نرم‎افزار image j2x و anova کمی‎سازی و بررسی آماری گردید. یافته‌هابیان nrf2 در mscs متعاقب ترانسفکشن افزایش داشت( 01/0(p < . افزایش بیان ژن‎های txnrd1 و gclc نیز در سلول‎های ترانسفکت شده مشاهده شد(05/0 p < و 01/0(p < ولی بیان ژن‎های ho-1 و nqo1 در این سلول‎ها نسبت به کنترل تغییری نداشت.نتیجه گیریافزایش بیان nrf2 موجب بیان gclc و txnrd1 در سلولهای بنیادی مزانشیمی شده و به نظر می‎رسد بخشی از اثرات حفاظتی شناخته شده nrf2 تحت تاثیر بیان این ژن‎ها باشد.