فراوانی مراجعه اهداکنندگان سازمان انتقال خون فارس با نتایج مثبت در آزمایش‌های غربالگری(هپاتیت b، c و hiv) پس از فراخوان و علل عدم مراجعه آن‌ها

سابقه و هدف اطلاع‌رسانی به اهداکنندگان با نتایج آزمایش مثبت برای عفونت‌های منتقله از طریق تزریق خون، به ‌منظور شروع درمان، کاهش عوارض و پیشگیری از انتقال عفونت به سایر افراد ضروری می‌باشد. بنابراین بر آن شدیم تا به بررسی فراوانی مراجعه اهداکنندگان با نتایج مثبت بپردازیم. مواد و روش‌ها این مطالعه مقطعی در مدت 2.5 سال بر روی 214 اهداکننده خون سازمان انتقال خون شیراز که نتایج حداقل یکی از آزمایش‌های تاییدی، هپاتیت b ، c و hiv آن‌ها مثبت بود، انجام گرفت. با اهداکنندگان، در سه نوبت تماس تلفنی، نامه و مجدداً تماس تلفنی گرفته شد. میزان پاسخ اهداکنندگان برحسب وضعیت دموگرافیک و نتیجه آزمایش بررسی گردید و علل عدم مراجعه آن‌ها پرسیده شد. یافته‌ها توسط آزمون‌های کای‌دو و t و نرم‌افزار 22 spss تحلیل شد. یافته‌ها در 214 اهداکننده، حداقل یکی از نتایج آزمایش‌های تاییدی مثبت بود و امکان دسترسی به 10 نفر از آن‌ها وجود نداشت(4.67%). در کل با 204 اهداکننده تماس گرفته شد. 117 نفر آن‌ها به هپاتیت b، 81 نفر به هپاتیت c و 6 نفر به hiv مبتلا بودند. در کل137 اهداکننده(67.15%) بعد از تماس و 86 نفر)42.15%) با اولین تماس مراجعه نمودند. شایع‌ترین علل عدم مراجعه نداشتن وقت 36 (53.8%)، مسافرت13(19.2%) و دوری راه 8 (11.5%) بود. نتیجه گیری در این مطالعه فراوانی پاسخ اهداکنندگان با نتایج مثبت، 67.15% بود که این امر نشان‌دهنده تاکید بر ثبت صحیح مشخصات اهداکننده، آگاهی بخشی مناسب به اهداکنندگان قبل از اهدا در مورد اهدای خون سالم و بیماری‌های منتقله از راه خون بود.

The referral frequency of blood donors positive in HIV, HBV, and HCV screening tests after being called for and reasons for their non-return

AbstractBackground and ObjectivesInforming and counseling donors with positive Transfusion Transmitted Infection (TTI) is essential for preventing them from donating blood in future, and starting treatment for reducing complications. So, we evaluated the referral of reactive donors. Materials and MethodsThis cross sectional study was conducted in Shiraz Blood Transfusion Center over a period of 2.5 years involving 214 reactive donors. The reactive donors were informed by three time telephone calls, one letter, and another telephone call in case of nonreturn. A trained counselor informed donors regarding abnormal tests and advised to refer to the respective disease clinics of the hospital for further management. The response rate of TTIs reactive donors after notification of their abnormal test results was surveyed according to the demographic status. ResultsOf the 214 TTIs markerreactive donors, we did not access 10 (4.67%) persons. So, we contacted 204 ones (81 positive for hepatitis C, 117 for hepatitis B, and 6 for HIV). Among 204 reactive donors, 137(67.15%) were referred out of whom 86 ones (42.15%) were referred after the first call. The response rate was more in educated ones. The response rate was not related to age, gender, and type of reactive tests. Among nonresponded reactive donors, the major reasons were, not having enough time, travelling, and long distance. Conclusions In this study, the response of reactive blood donors were 67.15%. For better response rate, having the precise donor registry and informing donors regarding the importance of blood safety and TTI are necessary.