تاثیر آنتی‌اکسیدانی ال‌‌ - کارنیتین در پلاکت کنسانتره در طول مدت نگهداری

سابقه و هدف آسیب اکسیداتیو، یکی از عوامل مهم در تشکیل آسیب ذخیره پلاکت می باشد که منجر به کاهش کیفیت فرآورده پلاکت و کاهش بازده تزریق پلاکت می شود. به همین دلیل در این مطالعه به تاثیر خواص آنتی اکسیدانی ال کارنیتین بر آسیب اکسیداتیو در پلاکت ها در طول مدت نگهداری پرداخته شد. مواد و روش ها در این مطالعه تجربی، 10 کیسه کنسانتره پلاکتی تهیه شده در پایگاه انتقال خون تهران، به روش تصادفی ساده انتخاب گردید و با 100 میلی مول الکارنیتین تیمار شد. سپس ظرفیت آنتی اکسیدانی تام(tac) و غلظت مالون دآلدئید(mda) در پلاکت های تیمار با ال کارنیتین در مقایسه با پلاکت های گروه کنترل(گروه فاقد ال کارنیتین) در طول مدت زمان نگهداری پلاکت ها تحت شرایط آژیتاسیون ملایم در دمای 2 ±20 درجه سانتی گراد تا 5 روز اندازه گیری شد. یافته هانتایج به دست آمده نشان می دهد که ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در گروه تیمار با الکارنیتین نسبت به گروه کنترل تا روز پنجم نگهداری بهتر حفظ شده بود و اختلاف معناداری بین دو گروه از نظر آماری وجود داشت(0.005=p روز پنجم و 0.007=p روز سوم). غلظت مالون دآلدئید نیز در گروه تیمار با الکارنیتین نسبت به گروه کنترل کمتر افزایش یافته بود(0.005=p روز پنجم و 0.008=p روز سوم). نتیجه گیری به نظر می رسد الکارنیتین با ممانعت از پراکسیداسیون لیپیدها و حفظ ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاکت ها، بتواند سبب کاهش آسیب اکسیداتیو در پلاکت ها در طول مدت نگهداری گردد و در آینده ممکن است بتوان از الکارنیتین به عنوان ماده افزودنی جهت ارتقای کیفیت پلاکت ها و کاهش آسیب ذخیره پلاکتی استفاده کرد.