تاثیر ژل پلاکتی اتولوگ در ترمیم زخم‌های لیشمانیوز جلدی

سابقه و هدف ژل پلاکتی غنی از فاکتورهای رشد با ماهیت ترمیمی می باشد و در اکثر جراحی ها برای درمان انواع نقائص بافتی استفاده می شود. در این مطالعه تاثیر ژل پلاکتی اتولوگ در ترمیم زخم های لیشمانیوز جلدی مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 15 بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی به طور تصادفی وارد مطالعه شدند و به مدت 2 ماه مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران دارای بیش از یک زخم جلدی بودند که یکی از زخم ها به عنوان کنترل و دیگری را به عنوان مداخله مورد بررسی قرار دادیم. گروه کنترل تحت درمان روتین گلوکانتیم قرار گرفته و گروه مداخله علاوه بر درمان معمول، فرآورده ژل پلاکتی را نیز دریافت نمودند. ژل پلاکتی به صورت هفته ای یک بار و تا حداکثر 7 بار در محل زخم مورد استفاده قرار گرفت. اساس پاسخ به درمان به صورت تشکیل نسج گرانولاسیون قابل مشاهده توسط پزشک معالج و اپیتلیزاسیون بود. یافته هااستفاده از ژل پلاکتی اتولوگ در زخم های گروه مداخله، در 66% موارد با بهبودی کامل و سریع تر زخم همراه بود و 34% زخم ها نیز بهبودی نسبی داشتند. در طول 2 ماه ارزیابی، هیچ کدام از زخم های گروه کنترل با بهبودی کامل همراه نبود. در گروه مداخله، میانگین مساحت زخم در هفته اول 148.9± 160.6 میلی متر مربع و در هفته هشتم به میزان 121.6± 86.9 میلی مترمربع رسید که این تغییر نزولی از نظر آماری معنادار بود (p<0.001). نتیجه گیری ژل پلاکتی می تواند در ترمیم زخم و رفع اسکار زخم های ناشی از لیشمانیوز جلدی موثر باشد.

Determination of the Effect of Autologous Platelet Gel on Cutaneous Leishmaniasis Wounds Healing

AbstractBackground and ObjectivesPlatelet Gel (PG) is rich in growth factors with healing properties and is used in most surgeries to treat various types of tissue defects. In this study, the effect of autologous platelet gel (APG) was evaluated on healing of cutaneous leishmaniasis wounds. Materials and MethodsThis randomized clinical trial was done on 15 patients with cutaneous leishmaniasis; the followup assessment lenghthened for two months. The patients had more than one cutaneous ulcer with one of the wounds evaluated as the control and the other as the intervention group. The control group was treated with glucantime routine treatment and the intervention group received a platelet gel in addition to routine treatment. PG was used once a week and up to 7 times in the wound site. Granulation tissue formation and epithelialization were the tokens of wound recovery and positive response to treatment. ResultsThe use of APG in the intervention group was associated with a complete and faster wound healing in 66% of the cases and 34% of the wounds had a relative improvement. During the two months of assessment, none of the wounds of the control group was associated with complete recovery. In the intervention group, the mean area of the wound was 160.6 plusmn; 148.9 mm2 in the first week and changed to 86.9 plusmn; 121.6 mm2 in the eighth week with descending change being statistically significant (p < 0.001). Conclusions Platelet gel can be effective in wound healing and scar removal in the wounds caused by cutaneous leishmaniasis.