رابطه خود پنداره بدنی با فعالیت ورزشی در دانشجویان پسر دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

زمینه و هدف: خودپنداره، مجموعه ویژگی هایی است که فرد برای توصیف خویش به کار می برد و یکی از جنبه های مهم رشد اجتماعی است. خودپنداره بدنی شامل نگرش فرد نسبت به ابعاد بدنی خود می باشد. عدم درک مناسب از وضعیت بدنی، با اختلالات جسمی، روانی و اجتماعی همراه است. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه فعالیت ورزشی با خودپنداره بدنی در دانشجویان پسر دانشگاه علوم پزشکی بیرجند طراحی شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، کلّیه دانشجویان پسر دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 1394 به روش سرشماری انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. از پرسشنامه استاندارد psdq برای سنجش خودپنداره و از پرسشنامه محقق ساخته برای تعیین ویژگی های فردی و وضعیت فعالیت ورزشی دانشجویان مورد مطالعه استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار آماری spss (ویرایش 19) و با استفاده از آزمون های من ویتنی یو و کروسکال والیس انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که اکثر دانشجویان (77/4%) فعالیت ورزشی نداشتند. از 22/6درصد دانشجویانی که فعالیت ورزشی را گزارش کردند، 16/8درصد دارای فعالیت شدید منظم و 8/5درصد دارای فعالیت سبک منظم بودند. میانگین نمره خودپنداره کلی دانشجویان 0/93 ±4/17 بود. نتایج رابطه معنی داری را بین خودپنداره بدنی و عملکرد ورزشی نشان داد (p=0/02).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه مشخص شد، فعالیت ورزشی باعث بهبود خودپنداره بدنی و عزت نفس دانشجویان می شود؛ از این رو لازم است سیاست گذاران سیستم بهداشت و درمان، تسهیلات لازم برای گسترش فرهنگ پرداختن به فعالیت های ورزشی را ارتقا دهند و نیز امکانات کافی در محیط دانشگاه را برای این مهم فراهم کنند.