تاثیر برنامه آموزشی بر رفتارهای حمایتی و انسدادی مراقبین خانوادگی بیماران مبتلابه دیابت نوع2

زمینه و هدف: رفتارهای خانوادگی در بیماری های مزمنی که خود مدیریتی مداوم نیاز دارند، بسیار مهم است. مدیریت بیماری های مزمن اغلب شامل تغییراتی در رویه های روزانه است که در تنظیمات خانوادگی رخ می دهد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش مراقبین خانوادگی، بر رفتارهای حمایتی و انسدادی خانواده مبتلایان به دیابت نوع 2 انجام گرفت.روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی، تعداد 60 نفر از مراقبان خانوادگی بیماران مبتلا دیابت نوع 2 براساس معیارهای ورود به صورت در دسترس انتخاب و با روش تخصیص ﺗﺼﺎدﻓﻲ در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمون، 7 جلسه آموزشی به همراه پیگیری تلفنی براساس تشخیص های پرستاری برگزار شد. پرسشنامه مقیاس حمایت خانوادگی اختصاصی دیابت(schafer) توسط بیماران، قبل و دو ماه بعد از مداخله تکمیل گردید. داده ها با کمک نرم افزار spss (نسخه 18) و با کمک آزمون های تی، کای -دو و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: دو گروه قبل از آموزش، تفاوت معنی داری نداشتند؛ ولی بعد از مداخله، در گروه آزمون در تمام آیتم های رفتارهای حمایتی افزایش معنی داری نسبت گروه کنترل مشاهده گردید (005/0>p). میانگین نمره رفتار انسدادی به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل بود (001/0>p).نتیجه گیری: استفاده از برنامه آموزشی رفتارهای حمایتی و انسدادی مراقبین خانوادگی، به عنوان یک مداخله پرستاری اثربخش، رفتارهای حمایتی را ارتقا و رفتار انسدادی مراقبین خانوادگی را کاهش می دهد؛ بنابراین اجرای این برنامه توصیه می شود.

The effect of a training program for family caregivers on supportive and obstructive behaviors of families with type 2 diabetes

Background and Aim: Family behaviors are of great importance in the case of chronic diseases that require constant selfmanagement. Chronic diseases management often involves changes in daily procedures that occur in family settings. This study aimed to determine the effect of education provided to family caregivers on supportive and obstructive behaviors of the family of individuals with type 2 diabetes.Materials and Methods: In this randomized controlled clinical trial) IRCT2017053017756N15(, 60 family caregivers of type 2 diabetes patients were selected based on inclusion criteria and via convenience sampling method. They were allocated to intervention and control groups through simple randomization. For the intervention group, seven educational sessions were conducted along with telephone followup based on nursing diagnosis. The diabetesspecific Family Support Scale by Schafer et al. was completed by the patients before and two months after intervention. Data were analyzed in SPSS software) version 18(using Ttest, Chisquare, and Wilcoxon tests.Results: There was no significant difference between the two groups before the training. However, after the intervention, all the items of supportive behavior enhanced significantly in the intervention group compared with the control group (p <0.005). Moreover, the mean score of obstructive behavior was significantly lower in the intervention than in the control group (p <0.001).Conclusion: Using the supportive and obstructive behavior training protocol of family caregivers, as an effective nursing intervention, promoted supportive behavior and reduced the obstructive behavior of family caregivers. Therefore, the implementation of this program can be recommended.