تاثیر مکمل‌دهی ویتامین d با دوزهای مختلف بر مقاومت به انسولین در موش‌های صحرایی اوارکتومی‌شده

زمینه و هدف: دیابت نوع 2 و کمبود ویتامین d، هر دو در دوران یائسگی بسیار شایع هستند. از آنجا که تاثیر مکمل دهی ویتامین d با دوزهای مختلف بر گلوکز خون، غلظت انسولین و مقاومت به انسولین نامعلوم است، بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مکمل دهی ویتامین d با دوزهای مختلف بر چربی احشایی، گلوکز خون، غلظت انسولین و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی اوارکتومی شده انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی ماده از نژاد ویستار، در 4 گروه 8 تایی شامل: سه گروه دریافت کننده مکمل ویتامین d (با دوز بالا، متوسط و پایین) و یک گروه کنترل قرار گرفتند. پس از 8 هفته مکمل دهی ویتامین d؛ وزن، قد، دور کمر، چربی احشایی و غلظت پلاسمایی گلوکز و انسولین اندازه گیری و شاخص مقاومت به انسولین (homair) و bmi محاسبه شد. داده ها با استفاده از آزمون تی همبسته و تحلیل واریانس یک طرفه (anova) در سطح معنی داری 05/0˂p تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بعد از هشت هفته برنامه مداخله ای؛ وزن بدن، bmi، اندازه دور کمر، چربی احشایی، انسولین، گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین در گروه های دریافت کننده ویتامین d با دوز بالا نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری پایین تر بود (05/0>p). مکمل دهی ویتامین d با دوز بالا در مقایسه با دوز متوسط و پایین، سبب کاهش معنی داری در سطح انسولین، گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین گردید. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف دوز بالای ویتامین d می تواند موجب بهبودی قابل ملاحظه در میزان گلوکز خون ناشتا، وضعیت عملکرد انسولین و مقاومت به انسولین ارزیابی شده با شاخص homair شود و افزودن مکمل ویتامین d، اثر مثبت بر تحمل قند در موش های یائسه دارد.