اثرات مصرف عصاره هیدروالکلی تیغه میانی گردو بر نفروپاتی دیابتی در موش صحرایی

زمینه و هدف: همزمان با افزایش اقبال عموم به مصرف گیاهان دارویی، انجام تحقیقات علمی به‌منظور ارزیابی کارآیی و اثرات سو احتمالی این ترکیبات، ضرورت پیدا کرده است. در مطالعات اخیر، تیغه میانی گردو به‌عنوان ترکیبی با خواص کاهنده قند خون معرفی شده است؛ بنابراین پژوهش حاضر به‌منظور ارزیابی اثرات مصرف آن بر عملکرد بیوشیمیایی و تغییرات پاتولوژیک بافت کلیه در موش‌های صحرایی دیابتی طراحی و اجرا گردید.روش تحقیق: در این مطالعه تجربی 32 موش صحرایی نر نژاد ویستار مبتلا به دیابت حاد (القا شده توسط آلوکسان) و 8 سر موش سالم، به پنج گروه مساوی (4 گروه دیابتیک و یک گروه سالم) تقسیم شدند. گروه‌های i و ii دیابتیک به‌ترتیب: با غلظت‌های 400 و mg/kg200 عصاره‌ هیدروالکلی تیغه میانی گردو، گروه iii دیابتیک با داروی متفورمین (mg/kg50) و گروه‌های iv دیابتیک و کنترل سالم با نرمال‌سالین، روزانه به‌مدت 4هفته به‌صورت خوراکی تیمار شدند. در پایان، اندازه‌گیری پارامترهای بیوشیمیایی شامل: قند خون، پروتیین ادرار 24ساعته، کراتینین و نیتروژن اوره خون و همچنین تغییرات کمی و کیفی آسیب‌شناسی کلیه (1200 گلومرول) در تمام گروه‌ها انجام گرفت و مقادیر آنها در بین گروه‌ها مقایسه گردید.یافته‌ها: عصاره تیغه میانی گردو، در اثری غیر وابسته به دوز، مقادیر قند خون، پروتیین ادرار، کراتینین و نیتروژن اوره خون و شاخص‌های کمی پاتولوژیک مانند: اندازه گلومرول، چسبندگی کلافه گلومرولی به کپسول بومن و انتشار ماتریکس مزانشیال را در مقایسه با گروه کنترل دیابتیک کاهش داد (05/0p < ).نتیجه‌گیری: مصرف تیغه میانی گردو، می‌تواند اثرات سودمندی بر عملکرد کلیوی رت‌های دیابتیک داشته باشد.