تاثیر تمرین اختیاری بر سطح فاکتور نروتروفیک مشتق از آستروسیت ساقه‌ مغز موش های صحرایی مبتلا به پارکینسون

زمینه و هدف: فاکتور نروتروفیک مشتق از آستروسیت، یکی از اعضای خانواده نروتروفین‌هاست که موجب افزایش احتمال زنده‌ماندن و فعالیت سلول‌های دوپامینرژیک می‌شود. هدف از این تحقیق، بررسی اثر تمرین اختیاری بر سطح فاکتور نروتروفیکی مشتق از آستروسیت ساقه مغز پس از تخریب سلول‌های دوپامینرژیک ماده سیاه ساقه مغز برای ایجاد پارکینسون با استفاده از 6-هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی بود.روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 25 سر موش صحرایی نر در سه گروه: کنترل (9 سر)، پارکینسونی (9 سر) و گروه تمرین (7 سر) قرار گرفتند. گروه تمرین شامل موش‌های پارکینسونی بوده که به‌مدّت دوازده هفته فعالیت داشتند. با تزریق داخل بطنی ترکیب 6-هیدروکسی‌دوپامین با غلظت 250 میکروگرم در 5 میکرولیتر، پارکینسون ایجاد شد. سطح فاکتور نروتروفیکی مشتق از آستروسیت ساقه مغز، با روش الایزا اندازه‌گیری گردید.یافته‌ها: میانگین فعالیت روزانه گروه تمرین 16/764±5384 متر بود. سطح فاکتور نروتروفیک مشتق از آستروسیت ساقه مغز گروه تمرین در مقایسه با گروه پارکینسونی، افزایش معنی‌داری داشت (001/0p=). سطح فاکتور نروتروفیک مشتق از آستروسیت در گروه تمرین، هم‌سطح با گروه کنترل باقی ماند (615/0p=).نتیجه‌گیری: تمرینات اختیاری، سبب افزایش مقاومت و محافظت نورون‌های ساقه مغز موش‌های صحرایی در برابر تخریب اکسیداتیو ناشی از تزریق سم عصبی می‌شود و نقش حفاظتی در برابر پارکینسون دارد.