نقش تمرین هوازی و مصرف عصاره بنه بر سطوح پروتیین کربونیل، پروتیین شوک گرمایی 70 و گلیکوژن بافت کبد موش‌های دیابتی

زمینه و هدف: استفاده از گیاهان دارویی، به‌عنوان درمان‌های جایگزین سالم و موثّر در هایپرگلیسمی و مسمومیّت کبدی در نظر گرفته می‌شود؛ همچنین با توجه به اثرات مثبت فعالیت‌های ورزشی بر بیماران دیابتی، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر 6 هفته مصرف عصاره بنه و تمرین هوازی بر سطح پروتیین کربونیل (pc)، پروتیین شوک گرمایی 70 (70hsp) و گلیکوژن بافت کبد موش‌های دیابتی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، تعداد 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، در گروه‌های: کنترل سالم، کنترل دیابتی (استرپتوزوتوسینmg/kg40)، دیابتی‌شده تحت تمرین هوازی، دیابتی‌شده دریافت‌کننده عصاره بنه و گروه دیابتی‌شده تحت تمرین هوازی و دریافت‌کننده عصاره بنه قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل 6 هفته تمرین هوازی روی نوار گردان (5 جلسه در هفته، هر جلسه 40 دقیقه با سرعت 20 متر در دقیقه و شیب 5 درصد) بود. عصاره بنه نیز با دوز mg/kg25 به‌صورت گاواژ (5 روز در هفته) خورانده شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش‌ها بی‌هوش شدند و بافت کبد جدا شد. سطح pc، 70hsp و گلیکوژن کبدی، به روش‌های الایزا و رنگ‌سنجی شیمیایی سنجش شدند. یافته‌ها: میانگین سطح pc در گروه‌های دیابتی‌شده تحت تمرین هوازی، دیابتی‌شده دریافت‌کننده عصاره بنه و دیابتی‌شده تحت تمرین هوازی و دریافت‌کننده عصاره بنه، به‌طور معنی‌داری پایین‌تر از گروه کنترل دیابتی بود (مقادیر p به‌ترتیب: 002/0، 006/0 و 002/0)، اما بین میانگین سطح pc در سه گروه مداخله، اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. بین میانگین سطح 70hsp و گلیکوژن نیز در بین گروه‌ها اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (مقادیر p به‌ترتیب: 21/0 و 59/0).نتیجه‌گیری: تمرین هوازی و مصرف عصاره بنه، هر کدام به‌تنهایی و نیز توام با یکدیگر، منجر به کاهش معنی‌دار سطح pc بافت کبد موش‌های دیابتی می‌شود؛ بنابراین مصرف عصاره بنه و انجام تمرین هوازی، احتمالاً بتواند رویکرد مطلوبی در جهت کاهش عوارض کبدی ناشی از دیابت باشد.