فعالیت ضدّ قارچی ضدّ عفونی‌کننده‌ها روی عوامل قارچی ساپروفیت جداشده از محیط و اتاق جراحی در کلینیک‌های بخش خصوصی تهران

زمینه و هدف: گسترش عفونت‌های قارچی فرصت‌طلب و جداشدن عوامل قارچی از بخش‌های مختلف جراحی و مراقبت‌های ویژه، لزوم کاربرد ضدّ عفونی‌کننده‌های موثّر را گوشزد می‌نماید. این مطالعه، به‌منظور ارزیابی فعالیّت ضدّ قارچی ضدّ عفونی‌کننده‌های مختلف بر روی عوامل قارچی جداشده از محیط و اتاق جراحی در کلینیک‌های خصوصی تهران صورت گرفت. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- مقطعی، طی سال‌های 90 تا 91 در شهر تهران صورت گرفت. نمونه قارچ‌ها، به‌روش پلیت‌گذاری و روش موکت ‌استریل جدا شدند. 33 نمونه قارچی، به‌صورت تصادفی انتخاب گردیدند و با استفاده از کشت روی لام، شناسایی شدند. سوسپانسیون قارچی، از هر کلنی قارچ خالص‌شده با محدوده سلولی بین µg/cfu 104×5/0 تا µg/cfu 104×5، توسط دستگاه اسپکتوفتومتر تهیه گردید و فعالیت قارچ‌کشی بنزالکونیوم‌کلراید، دتول و کلرهگزیدین به‌ترتیب: در سه زمان 15 ،30 و60 دقیقه ارزیابی شد.یافته‌ها: قارچ آسپرژیلوس با 13 مورد (4/39درصد)، بیشترین و قارچ‌های سیرسینلا و آلترناریا با یک مورد) 3 درصد) کمترین قارچ‌های جداشده بودند. ضدّ عفونی‌کننده‌های بنزآلکونیوم‌کلراید (6 درصد) و دتول (5/2 درصد) به‌ترتیب: با فعالیّت علیه 27 مورد قارچ (81/81درصد) و 26 مورد قارچ (87/87 درصد)، با از بین‌بردن عناصر قارچی در زمان‌های 30 و 60 دقیقه، موثّرترین ضدّ عفونی‌کننده‌ها بودند که تمام عناصر قارچی را در این سه زمان از بین بردند؛ درصورتی‌که کلرهگزیدین 3درصد، در سه زمان 15، 30 و 60 دقیقه، کم‌اثرترین ضدّ عفونی‌کننده بود.نتیجه‌گیری: بنزآلکونیوم‌کلراید و دتول، با ممانعت کامل از رشد قارچ، موثّرترین ضدّ عفونی‌کننده‌ها و کلرهگزیدین کم ‌اثرترینضدّ عفونی‌کننده بود؛ لذا غلظت‌های مورد آزمایش، در صورتی‌که زمان ماندگاری آن کامل رعایت شود، حداکثر اثر قارچ‌کشی خود را بروز می‌دهند.