پیشگیری از بیان ژن VEGFR-1 در محیط کشت، با استفاده از به‌کارگیری siRNA اختصاصی در درمان نیوواسکولاریزاسیون چشم

زمینه و هدف: آنژیوژنز، از مهمترین فرایندهای زیستی است که هر گونه اختلال در آن، به بیماری منجر می‌شود. نقطه اصلی در هدایت سیگنالینگ این فرایند، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی است که از طریق رسپتورهایش اعمال اثر می‌کند. مطالعه حاضر، در جهت مهار بیان رسپتور تیپ ? این فاکتور (vegfr-1)، با استفاده از sirna اختصاصی در محیط کشت، به منظور استفاده از تاثیر مهاری آن در درمان نیوواسکولاریزاسیون چشم صورت گرفت.روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، ابتدا با استفاده از توالی ژن هدف، توالی‌های sirna اختصاصی، علیه آن طراحی، blast و ساخته شد. از طرف دیگر، cdna سلولhuvec، سنتز و ژن هدف، با کمک پرایمر اختصاصیvegfr1 و pcr، به میزان مورد نیاز تکثیر شد؛ سپس در وکتور بیانی pefgp-n1، کلون و تایید شد. پلاسمید ناقل حاصل، با استفاده از لیپوفکتامین، به سلول hela که فاقد بیان ژن هدف بود، انتقال داده شد. میزان بیان gfrدر وکتور اولیه و وکتور کلون‌شده، در حضور و عدم حضور sirna اختصاصی علیهvegfr1 مورد ارزیابی قرار گرفت و میزان مهار ژن، از طریق ارزیابی کاهش فلورسانس سبز رنگ ناشی از gfp، وسترن بلات و rt-pcr مورد بررسی قرار گرفت. نتایج، با استفاده از آزمون تی‌تست، مورد آنالیز قرار گرفت و 05/0p < معنی‌دار در نظر گرفته شد.یافته‌ها: فلورسانت ناشی از اثر sirna در گروه هدف در مقایسه با گروه کنترل کاهش داشت sds page و وسترن بلاتینگ از سلول حاوی وکتور مواجهه ‌یافته با هر دو نوع sirna، کاهش میزان پروتیین را نشان داد. نتایج حاصل از دو sirna به کاررفته، بیانگر کاهش بیان ژن در سطح رونویسی و ترجمه در مقایسه با گروه کنترل بود (05/0p < ).نتیجه‌گیری: sirna اختصاصی طراحی‌شده علیه vegfr-1، با استفاده از لیپوفکتامین، به طور مناسب به داخل سلول منتقل و از بیان رسپتور، به طور معنی‌دار جلوگیری نمود؛ لذا احتمالاً به عنوان یک فاکتور مناسب درمانی جدید، در جلوگیری و یا کاهش نیوواسکولاریزاسیون در چشم، مطرح باشد.