اثر استیل‌ال‌کارنیتین بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو در بافت هیپوکامپ موش صحرایی صرعی

زمینه و هدف: صرع، یک بیماری عصبی نسبتاً شایع است. استرس اکسیداتیو، نقش مهمی در پاتوژنز صرع دارد. در این مطالعه، اثر استیل ال‌کارنیتین بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو بافت هیپوکامپ موش‌های صحرایی صرعی، مورد بررسی قرار گرفت.روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، موش‌های صحرایی به پنج گروه: شم، صرعی، صرعی تحت تیمار با اسید والپروییک و سه گروه صرعی تحت درمان با استیل‌ال‌کارنیتین با دوزهای 50 و 100 میلی‌گرم بر کیلوگرم و اسید والپروییک با دوز 200 میلی‌گرم/کیلوگرم در سه روز قبل از جراحی تقسیم شدند. رفتار تشنجی موش‌ها، در دوره‌های زمانی 4 ساعته بررسی شد و برای اندازه‌گیری شاخص‌های استرس ‌اکسیداتیو، میزان مالون‌دی‌آلدیید و نیتریت و سطح فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس‌موتاز در هموژنه بافت هیپوکمپ تعیین شد. داده‌ها پس از ورود به نرم‌افزار spss (ویرایش 16)، با استفاده از آزمون‌های آماری annova یک‌طرفه و x2 تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: تجویز استیل‌ال‌کارنیتین در دو دوز 50 و 100 میلی‌گرم بر کیلوگرم، موجب کاهش معنی‌دار شدت تشنج‌ها گردید (به ترتیب 05/0p < و 01/0p < )؛ همچنین درمان با استیل‌ال‌کارنیتین در دوز 50 میلی‌گرم بر کیلوگرم، سطح مالون‌دی‌آلدیید را به طور معنی‌داری کاهش داد (05/0p < ) اما تغییر معنی‌داری در مورد سطح نیتریت و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس‌موتاز مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: پیش‌‌تیمار با استیل‌ال‌کارنیتین، دارای اثر ضدّ تشنجی بوده و در دوز 50 میلی‌گرم بر کیلوگرم، موجب کاهش سطح مالون‌دی‌آلدیید به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی در حیوانات صرعی می‌گردد و تاثیر مطلوب بر سطح نیتریت و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس‌موتاز ندارد.