اختلالات قاعدگی و ارتباط آن با استرس، کورتیزول و سطح فعالیت بدنی در دختران ورزشکار و غیر‌ورزشکار

زمینه و هدف: اختلالات قاعدگی یکی از مهم‌ترین علل ناباروری محسوب می شوند. اطلاعات دقیقی در خصوص رابطه استرس روانی و سطوح کورتیزول و فعالیت بدنی با اختلالات قاعدگی وجود ندارد. هدف مطالعه حاضر مقایسه اختلالات قاعدگی و ارتباط آن با استرس، کورتیزول و سطح فعالیت بدنی در دختران ورزشکار و غیر ورزشکار بود.روش تحقیق: در این مطالعه مورد-شاهدی تعداد 60 دختر جوان 18 تا 25 ساله حداقل با دو اختلال قاعدگی در دو گروه ورزشکار (vo2max> 40، 30 نفر) و غیر ورزشکار (30 نفر) با ارزیابی انواع اختلالات قاعدگی، پرسشنامه سطح فعالیت بدنی بک، پرسشنامه استرس درک شده کوهن و سطح کورتیزول بزاق مقایسه شدند.یافته‌ها: شیوع اختلالات قاعدگی بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (0/05p). سطح فعالیت بدنی بالا در دختران غیر ورزشکار همراه با کاهش بروز اختلال دیسمنوره و کاهش استرس و کورتیزول بود (0/05>p). در دختران ورزشکار مدت زمان بالای فعالیت طی یک روز و فرکانس بالای تمرینات به‌ترتیب همراه با افزایش خطر بروز آمنوره و کاهش خطر بروز متروراژی بود، از طرفی سابقه فعالیت ورزشی رابطه منفی معنی داری با سطح استرس و کورتیزول داشت (0/05>p).نتیجه‌گیری: سطح فعالیت بدنی بالا در دختران غیرورزشکار و سابقه ورزشی بالا در دختران ورزشکار می تواند در کاهش کورتیزول و استرس و در نتیجه کاهش رخداد برخی اختلالات قاعدگی موثر باشد. در دختران ورزشکار مدت بالای تمرینات ورزشی طی یک روز بهتر است جهت پیشگیری از رخداد برخی اختلالات قاعدگی توسط مربیان و ورزشکاران مورد توجه قرار گیرد.

menstrual disorders and their association with stress, cortisol levels and physical activity in athletic and non-athletic girls

background and aims: menstrual disorders contribute significantly to infertility. the relationship between psychological stress, cortisol levels, physical activity, and these disorders remains unclear. the aim of this study was to compare menstrual disorders and their association with stress, cortisol, and physical activity in female athletes and non-athletes.materials and methods: in this case-control study, a total of 60 young girls aged 18 to 25, each with at least two menstrual disorders, were evaluated in two groups: athletes (vo2max > 40, 30 participants) and non-athletes (30 participants). we assessed the type of menstrual disorder, level of physical activity, perception of stress using the cohen scale, and salivary cortisol levels.results: there was no significant difference in the prevalence of menstrual disorders between the two groups (p<0.05). dysmenorrhea and menorrhagia were common in both groups. however, hypomenorrhea and amenorrhea were more common in athletic girls with high cortisol levels, while oligomenorrhea was more common in non-athletic girls with high stress (p<0.05). in non-athletic girls, a higher level of physical activity correlated with a decrease in dysmenorrhea, stress, and cortisol levels (p<0.05). in female athletes, longer daily training and higher training frequency were associated with an increased risk of amenorrhea and a reduced risk of metrorrhagia, respectively. conversely, there was a significant negative correlation between a history of exercise and stress and cortisol levels (p<0.05).conclusion: a high level of physical activity in non-athletic girls and a long history of sports in athletic girls may be effective in reducing cortisol and stress and thus reducing the incidence of some menstrual disorders. for female athletes, prolonged daily exercise should be more considered by coaches and athletes to prevent the occurrence of some menstrual disorders.