بررسی عوامل فردی و سازمانی مرتبط با نشاط اجتماعی زنان شاغل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 1398

زمینه و هدف: شادی و نشاط از مهم ترین و موثرترین مولّفه های تاثیرگذار در روند زندگی انسان است و بدون آن زمینه فعالیت، خلاقیت، ابتکار، اختراع و زندگی سالم ایجاد نمی شود. شادی ابزار ارزشمندی برای اصلاح شخصیت و عملکرد شغلی کارکنان محسوب می شود؛ به طوری که افراد شاد در محیط کار بیشتر موفّق هستند. با توجه به اینکه ایجاد نشاط اجتماعی، اولویت اول استان خراسان جنوبی برای مداخله جامع می باشد؛ هدف از این مطالعه، بررسی عوامل فردی و سازمانی مرتبط با نشاط اجتماعی زنان شاغل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند بود.روش تحقیق: این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی، بر روی 214 زن شاغل در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند به روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک در سال 1398 انجام شد. برای جمع آوری داده ها به منظور سنجش نشاط اجتماعی، از پرسشنامه استاندارد 29سوالی شادکامی آکسفورد استفاده گردید.یافته ها: میانگین نمره شادکامی زنان 12/32±73/55 بود و اکثریت افراد مورد مطالعه از وضعیت شادی متوسطی برخوردار بودند (60/3%). ضمناً اکثریت افراد، سابقه شرکت در کلاس های شادی را نداشتند (85/6%). همچنین نتایج نشان داد که بین سن، سطح تحصیلات، تاهل، سطح تحصیلات همسر، شغل همسر در زنان مورد مطالعه با شادکامی، رابطه معنی داری وجود نداشت (0/05>p)؛ امّا بین شادکامی با درآمد، محل سکونت رابطه معنی داری وجود داشت (0/05>p)نتیجه گیری: به نظر می رسد وضعیت نشاط اجتماعی زنان کارمند در حد متوسطی می باشد؛ لذا انجام مداخلات آموزشی برای بهبود وضعیت نشاط کارمندان به مسئولین و برنامه ریزان پیشنهاد می شود.

Individual and organizational factors related to social vitality of women working in Birjand University of Medical Sciences, Iran, in 2020

Background and Aims: Happiness and vitality are among the most important and effective components in the process of human life, without which activity, creativity, initiative, invention, and healthy life cannot be created. Happiness is a valuable tool for improving the personality and job performance of employees; meaning that happy people are more successful in the workplace. The creation of social vitality is the priority for comprehensive intervention in South Khorasan Province, Iran, for comprehensive intervention. Therefore, this study aimed to investigate the individual and organizational factors related to the social vitality of women working at the Birjand University of Medical Sciences, Birjand, Iran.Materials and Methods: This descriptiveanalytical crosssectional study was performed on 214 females working at Birjand University of Medical Sciences selected using a systematic random sampling method in 2019. The 29item Oxford Happiness Standard was used to collect data to measure social vitality.Results: The mean score of the females’ happiness was estimated at 73.55±12.32 and the majority of the subjects had moderate happiness (60.3%). Moreover, most of the cases had not participated in happiness courses before (85.6%). The results also showed that happiness had no significant relationship with age, educational level, marital status, education level of the spouse, and occupation of spouse among the women (P>0.05); however, happiness showed a significant relationship with income and place of residence (P<0.05).Conclusion: It seems that the social vitality of working women was moderate; in this respect, it is recommended to officials and planners implement educational interventions to improve the vitality of employees.