مقایسه خودکارآمدی تحصیلی، درگیری تحصیلی و عملکرد تحصیلی بین دانشجویان دانشگاه فرهنگیان و علوم پزشکی شهر بیرجند

زمینه و هدف: خودکارآمدی، ادراک فرد از توانایی خود در انجام یک فعالیت و درگیری تحصیلی، کیفیت تلاشی است که افراد صرف فعالیت های هدفمند آموزشی می کنند. هر دو متغیر از مهم ترین شاخص های کیفیت آموزش به حساب می آیند. در این مطالعه، به مقایسه خودکارآمدی تحصیلی، درگیری تحصیلی و عملکرد تحصیلی بین دانشجویان دانشگاه های فرهنگیان و علوم پزشکی شهر بیرجند پرداخته شد.روش تحقیق: مطالعه حاضر از جمله پژوهش های توصیفیمقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان ورودی سال های 1393 تا 1396 دو دانشگاه فرهنگیان و علوم پزشکی (فقط رشته پزشکی) شهر بیرجند بودند. حجم نمونه، 180نفر برآورد گردید که به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی نسبتی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه دو بخشی شامل پرسشنامه خودکارآمدی owen و froman و درگیری تحصیلی زرنگ استفاده شد. عملکرد تحصیلی نیز براساس معدل کل دانشجویان سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار spss (ویرایش 24) و با کمک آزمون های آماری کولموگروفاسمیرنوف، tو رگرسیون انجام شد. یافته ها: در این مطالعه، در مجموع 180دانشجو با میانگین سنی 1/27±20/7 سال، از رشته های دبیری (110نفر) و رشته پزشکی (70نفر) شرکت نمودند. مقایسه میانگین خودکارآمدی تحصیلی نشان داد، دانشجویان رشته های دبیری از میزان خودکارآمدی تحصیلی بالاتری برخوردار بودند (0/001>p)؛ اما مقایسه میانگین درگیری تحصیلی دو گروه، تفاوت معنی داری را نشان نداد (0/476=p). همچنین ضریب بتای خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان پزشکی سهم بیشتری در پیش بینی عملکرد تحصیلی داشت.نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، متغیّر خودکارآمدی تحصیلی از عوامل پیش بینی کننده عملکرد تحصیلی می باشد. براساس یافته های به دست آمده، ضرورت دارد تا پژوهش های عمیق تری در خصوص متغیّرهای خودکارآمدی و درگیری تحصیلی در دو گروه مذکور انجام گیرد.