sternal foramen: a common anatomical variation with great relevance to vital structures of the thorax

Introduction: the sternal foramen is a congenital defect found in the body of the sternum, resulting from incomplete fusion of its ossification centers. the aim of the present study was to report the occurrence and prevalence of the sternal foramen. methods: this descriptive study analyzed 100 sternums collected from the department of anatomy, panimalar medical college, hospital, and research institute between april 2021 and april 2022. the presence of a fully formed sternal foramen was assessed by two independent investigators. damaged or incomplete specimens were excluded. the foramen was measured using a vernier caliper.results: among 100 sternums, 10% exhibited a sternal foramen. the foramen was oval, measuring 8.86 mm in length and 9.45 mm in width. it was located in the lower third of the sternum, with a distance of 68.51 mm from the sternal angle and 13.13 mm from the lower end of the sternum.   conclusion: although often asymptomatic, the sternal foramen is in close proximity to vital thoracic structures, posing a risk for complications during sternal procedures. additionally, it may be misinterpreted in radiological imaging. awareness of this anatomical variation is essential for clinicians to minimize potential complications.

sternal foramen: a common anatomical variation with clinical relevance to vital thoracic structures

چکیده: پلاستینه کردن، روشی که بافت‌های بیولوژیکی را ضمن حفظ دقت آناتومیکی حفظ می‌کند، آموزش پزشکی را متحول کرده است. با این حال، روش‌های پلاستینه کردن سنتی منجر به نمونه‌های صلب و غیرقابل انعطاف می‌شوند. این مطالعه یک روش تشریح جدید برای پلاستینه کردن اندام تحتانی ارائه می‌کند که حفظ بافت و ارزش آموزشی را بهینه می‌کند. ما یک روش تشریح اصلاح‌شده برای پلاستینه کردن اندام تحتانی برای پلاستینه کردن کل بدن پیشنهاد می‌کنیم که حفظ بافت را ضمن حفظ یکپارچگی آناتومیکی بهینه می‌کند. یک جنبه کلیدی از تکنیک ما، تشریح متفاوت اندام‌های چپ و راست است: اندام چپ تشریح شد و عضلات سطحی برای مطالعه آناتومیکی استاندارد حفظ شدند. عضلات سطحی اندام راست برداشته شدند و ساختارهای آناتومیکی عمیق مانند عروق، اعصاب و عضلات عمقی را نمایان کردند. این رویکرد امکان مطالعه مقایسه‌ای هر دو لایه سطحی و عمقی را در یک نمونه فراهم می‌کند.