تاثیر یادگیری خودتنظیمی بر سبک‌های حل تعارض دانش‌آموزان دوره راهنمایی

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر یادگیری خودتنظیمی بر سبک های حل تعارض دانش‌آموزان است. بدین منظور،240 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های خودتنظیمی بوفارد و نسخه دوم شیوه مقابله با تعارض رحیم (roc-iii) پاسخ دادند. داده‌های به دست آمده با رگرسیون چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد که ‌راهبردهای شناختی و فراشناختی خودتنظیمی بر سبک های حل تعارض تاثیر معناداری دارند (p>100/0)؛ ولی راهبرد انگیزشی خودتنظیمی برسبک های حل‌تعارض تاثیر معناداری ندارد. ‌راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر سبک همراهانه حل تعارض تاثیر معناداری دارند؛ اما ‌راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر دیگر سبک‌های حل تعارض (اجتنابی، مهربانانه، مصالحه‌گرانه و سلطه‌گرانه) تاثیر معناداری ندارند. بنابراین می‌توان نتیجه‌ گرفت که یادگیری خودتنظیمی، بهترین پیش بینی‌کننده سبک حل تعارض سازنده است؛ بنابراین، نهادهای آموزشی باید برای آموزش و اعتلای یادگیری خودتنظیمی کوشش اساسی و جدی کنند.