تبیین اهمال کاری تحصیلی بر اساس ابعاد سازش یافته و سازش نایافته کمال‌گرایی و جایگاه مهارگذاری

رفتار اهمال کاری- به تعویق انداختن مسوولیت هایی که افراد موظف به انجام آنها هستند- دارای ابعاد متفاوتی است که یکی از آنها، تاخیر در انجام فعالیت های مربوط به امور تحصیلی است. اهمال کاری به طور حتم مانع از بروز توانمندی های دانشجویان در فرایند یادگیری و شکوفایی استعدادهای آن ها می شود؛ لذا به منظور مقابله با چنین رفتاری، تعیین علل و همبسته های آن لازم و ضروری است. در این راستا، هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان ارتباط اهمال کاری تحصیلی با کمال گرایی (سازش یافته/ سازش نایافته) و جایگاه مهارگذاری و نیز میزان پیش بینی پذیری آن بر اساس متغیرهای مذکور است. بدین منظور، نمونه‌ای مشتمل بر 310 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه کاشان (179 دختر و 131 پسر) به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم، انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه های اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم- مقیاس دانشجو (pass)، کمال گرایی هیل و همکاران و جایگاه مهارگذاری راتر استفاده شد. همچنین، برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از شاخص های آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن است که نمره کل کمال‌گرایی با اهمال‌کاری تحصیلی رابطه مثبت معناداری دارد. همچنین، بین بعد سازش یافته کمال‌گرایی و اهمال کاری تحصیلی رابطه منفی معنادار و بین بعد سازش نایافته کمال گرایی و اهمال‌کاری تحصیلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. بین جایگاه مهارگذاری با اهمال کاری تحصیلی نیز رابطه منفی معناداری وجود دارد. همچنین، نتیجه تحلیل رگرسیون نشان داد که اهمال کاری تحصیلی توسط دو بعد کمال گرایی سازش نایافته و سازش یافته و جایگاه مهارگذاری قابل پیش بینی است.