الگوی رابطۀ خودتنظیمی با عملکرد تحصیلی دانشجویان: نقش میانجی‌گر التزام و سرزندگی تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ خودتنظیمی با عملکرد تحصیلی دانشجویان با نقش میانجی‌گر التزام و سرزندگی تحصیلی انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی‌‌همبستگی بود. نمونۀ پژوهش شامل 322 دانشجو (163 دختر و 159 پسر) بود که به‌صورت تصادفی چندمرحله‌ای از بین تمام دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز که در سال تحصیلی 1401-1400 مشغول به تحصیل بودند، انتخاب شدند. داده‌ها ازطریق پرسشنامۀ خودتنظیمی تحصیلی بوفارد و همکاران (1995)، پرسشنامۀ التزام تحصیلی ریو و تسنگ (2011)، پرسشنامۀ سرزندگی تحصیلی مارتین و مارش (2008) و عملکرد تحصیلی جمع‌آوری و تحلیل داده‌ها با کمک روش الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزارهای spss و amos انجام شد. نتایج نشان داد مدل پیشنهادی از برازش مناسبی با داده‌ها برخوردار بود. یافته‌ها نشان داد اثر مستقیم خودتنظیمی تحصیلی بر عملکرد تحصیلی، التزام تحصیلی و سرزندگی تحصیلی رابطۀ مثبت و معنی‌دار است. علاوه‌برآن، اثر مستقیم التزام تحصیلی با عملکرد تحصیلی و سرزندگی تحصیلی با عملکرد تحصیلی نیز مثبت و معنادار بود‌. همچنین، نتایج مسیرهای غیرمستقیم نشان داد خودتنظیمی تحصیلی بر عملکرد تحصیلی ازطریق التزام تحصیلی و سرزندگی تحصیلی اثر مثبت دارند. براین‌اساس، زمانی که فرد خود را درگیر فرایند یادگیری می‌کند، می‌تواند بهتر و عمیق‌تر یاد بگیرد. علاوه‌براین، فردی که از استعداد تحصیلی بالایی برخوردار است، اعتمادبه‌نفس خود را در مواجهه با چالش‌ها و موانع تحصیلی حفظ می‌کند و سعی می‌کند این چالش‌ها را به‌خوبی پشت سر بگذارد و به موفقیت برسد؛ بنابراین، به موسسات آموزشی، دانشگاه‌ها و مربیان آموزشی توصیه می‌شود از این الگو برای بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان استفاده کنند.

relationship of self-regulation model with the students’ academic performance: the mediating role of engagment and academic bouyancy

this research was conducted with the aim of investigating the relationship between selfregulationand the academic performance of students with the mediating role of engagment and academic bouyancy. the research was of the descriptive-correlating type. the samplesincluded 322 students (163 girls, 159 boys) randomly selected from among all the students ofshahid chamran university of ahvaz who were studying in the academic year of 2022-2023.data were collected through the academic self-regulation questionnaire of bouffard et al.(1995), the academic engagment questionnaire of ryu and tseng (2011), the academicbouyancy questionnaire of martin and marsh (2008) and the academic performance collecteddata were analyzed using the structural equation modeling method and spss and amossoftwares. results showed that the proposed model had a good fit with data. findingsindicated that the direct effect of academic self-regulation on academic performance,academic engagment and academic bouyancy is a positive and significant relationship. inaddition, the direct effect of academic engagment with academic performance and academicbouyancy with academic performance was also positive and significant. also, the results ofindirect paths showed that academic self-regulation has a positive effect on academicperformance through academic engagment and academic bouyancy. accordingly, when aperson incorporates himself/herself in the learning process, he/she can learn better and deeper.in addition, a person with high academic talent will maintain his/her self-confidence in theface of academic challenges and obstacles and will try to overcome the challenges well andachieve success. therefore, the educational institutions, universities and educationalinstructors are advised to use this model for improving students' academic performance.