اثربخشی مداخله خودتنظیمی بر بهبود مولفه‌های شایستگی تحصیلی دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوره اول شهر تبریز

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مداخله در خودتنظیمی بر بهبود مولفه‌های شایستگی تحصیلی دانش‌آموزان دختر و پسر دوره اول متوسطه شهر تبریز بوده است. جامعه این تحقیق، شامل دانش‌آموزان مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 96-97 بوده است که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای، 94 دانش‌آموز در آن مشارکت داشته‌اند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودتنظیمی یادگیری (mslq) و پرسشنامه محقق‌ساخته شایستگی تحصیلی براساس مدل انگیزش و شایستگی تحصیلی (مک گرو، 2013) بوده است. روایی پرسشنامه شایستگی تحصیلی، با انجام تحلیل عامل اکتشافی و مقدار پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای مقیاس کلی شایستگی 0.92 به‌ دست آمد. روش تحقیق حاضر نیز روش نیمه‌آزمایشی پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل و با مطالعه پیگیری سه‌ماهه است. نتایج تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان می‌دهد در ارتقای شایستگی تحصیلی، عامل مداخله معنی‌دار بوده (0.008) ولی اثرجنسیت معنی‌دار نبوده است. عامل مداخله در زیرمقیاس جهت‌گیری نسبت به خود در سطح (0.008) و در زیرمقیاس جهت‌گیری نسبت به یادگیری در سطح (0.01) اثر معناداری داشته است. در زیرمقیاس جهت‌گیری نسبت به دیگران، اثر مداخله و جنسیت هیچ‌کدام معنی‌دار نبودند. درمجموع، نتایج تحقیق حاکی از اثربخشی معنادار آموزش خودتنظیمی در ارتقای شایستگی تحصیلی دانش‌آموزان است؛ ولی چون این مداخله در زیرمقیاس جهت‌گیری نسبت به دیگران تاثیر معنادار نداشت، در این زمینه باید راهکارهای آموزشی و مداخلات دیگری را اجرا کرد و آزمود.

Effectiveness of Self-Regulation Intervention on Improving the Components of Academic Competence of Male and Female High School Students in Tabriz

The purpose of the present study was to investigate the effectiveness of selfregulation intervention on improving the components of academic competence of male and female high school students in Tabriz. The study population consisted of all students studying in academic year 201718. The multistage cluster sampling was employed to select 94 students participating in the study. The research tools included a questionnaire of selfregulatory learning (MSLQ) and a researchermade academic competenc questionnaire (based on McGrew’s Model of Motivation and Academic Competenc, 2013). The validity of the academic competency questionnaire was obtained through exploratory factor analysis and its reliability was calculated using Cronbach’s alpha coefficient at 0.92. The method of this study was a semiexperimental pretestposttest with a control group and a followup study after 3 months. Data analysis was conducted using variance analysis through repeated measures, Results showed that intervention factor had a significant effect on developing academic competence (0/008), but the effect of gender was not significant. Intervention factor had a significant effect on subscales of orientation towards self (0.008) and Orientation towards learning (0.01). Furthermore, in the subscale of orientation toward others, neither intervention (0.08) nor gender (0.88) were significant. Overall, the results of the study indicated that selfregulated education had a significant effect on developing students’ academic competence, however, since this intervention did not prove to be significant on the subscale of orientation towards others, it is recommended that further educational strategies and interventions be implemented and tested in this area.