بررسی تاثیر آموزش ترکیبی بر عملکرد تحصیلی و رضایت دانشجویان

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر رویکرد آموزش ترکیبی بر عملکرد تحصیلی و رضایت دانشجویان است. روش مطالعه از نوع پژوهش‌های شبه‌آزمایشی است که در آن از طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه استفاده‌ شده است. جامعه و نمونه تحقیق دانشجویان کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه اصفهان است که در درس «تلفیق فناوری در برنامه درسی» ثبت ‌نام کرده‌اند (36=n). به منظور اجرای تحقیق، دانشجویان در دو گروه هجده ‌نفری، به دو شیوه سنتی و ترکیبی آموزش دیده‌اند. در گروه آزمایش، روش ترکیبی با استفاده از سامانه مدیریت یادگیری مودل اجرا شد و گروه گواه به شیوه معمول آموزش دیدند. برای سنجش عملکرد تحصیلی دو گروه، آزمون معلم‌ساخته‌ای در دو نوبتِ آغاز و پایان‌ترم اجرا شد. پایایی این ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ (83/0) و روایی آن از روش روایی محتوایی بررسی شد. در زمینه رضایت دانشجویان از روش تدریس و استاد، نتایج ارزشیابی استاد به کمک دفتر نظارت و ارزیابی دانشگاه از سامانه گلستان استخراج شد. پس از اطمینان از همگنی واریانس‌ها و نرمال‌بودن نمره‌ها، از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره برای آزمون فرضیه‌های تحقیق استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد آموزش به روش ترکیبی اگرچه در عملکرد تحصیلی دانشجویان در پایان‌ترم تاثیر معنی‌داری نداشته است (05/0>p)، در میزان رضایتمندی ایشان تاثیر مثبت و معنی‌داری دارد. با توجه به اینکه رویکرد ترکیبی، انعطاف‌پذیری زیادی را در مواردی مانند دسترسی به منابع، ارتباطات میان استاد و شاگرد، انجام و ارائه تکالیف برای دانشجویان به همراه دارد، رضایت بیشتر آنها از روش آموزش را هم باعث می‌شود. بنابراین به استادان توصیه می‌شود از ظرفیت‌های این رویکرد آموزشی برای تدارک تجربه‌های یاددهی یادگیری مطلوب‌تر به‌خوبی استفاده کنند.