تاثیر جدایه‌های لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و لاکتوباسیلوس برویس بر رشد آسپرژیلوس فلاووس و کاهش آفلاتوکسین b1

زمینه و هدف: آفلاتوکسین b1، سمی ترین نوع آفلاتوکسین و از قوی ترین مواد سرطان زای کبدی است که توسط برخی از گونه های جنس آسپرژیلوس تولید می گردد. کنترل موفق رشد این کپک می تواند گامی مهم در پیشگیری از سرطان باشد. این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر جدایه های لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و لاکتوباسیلوس برویس بر رشد آسپرژیلوس فلاووس و کاهش آفلاتوکسین b1 به اجرا درآمد.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی که در سال 1393 انجام شد، پس از شناسایی جدایه های لاکتیکی یک نمونه خمیرترش سنتی با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز، تاثیر آنها بر رشد آسپرژیلوس فلاووس و توانایی آنها در کاهش آفلاتوکسین b1 با کمک آزمون الایزای رقابتی مستقیم مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، تاثیر زمان گرمخانه گذاری و تیمار حرارتی بر میزان باقیمانده آفلاتوکسین b1 در حضور جدایه های مذکور ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی lsd مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در پایان دوره گرمخانه گذاری، قطر کلنی آسپرژیلوس فلاووس در حضور لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس برویس و نمونه کنترل به ترتیب 50/1، 46/3 و 00/9 سانتی متر بود. همچنین درصد باقیمانده آفلاتوکسین b1 پس از گرمخانه گذاری در حضور لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در زمان های 0، 24 و 48 ساعت به ترتیب 60/50، 93/48 و 24/41% و در حضور لاکتوباسیلوس برویس به ترتیب 26/66، 40/64 و 61/55% بود. سلول مرده این جدایه ها در مقایسه با سلول زنده آنها به نحو موثرتری (05/0>p;) توانست آفلاتوکسین b1 را کاهش دهد.نتیجه گیری: با توجه به قابلیت بالای باکتری های لاکتیکی مورد مطالعه در این پژوهش در کنترل رشد آسپرژیلوس فلاووس و کاهش آفلاتوکسین b1، شاید بتوان از قابلیت نگهدارندگی زیستی آنها با هدف کاهش خطر ابتلاء به سرطان استفاده نمود.