الگوی تغییرات سنی اولین سکته قلبی حاد در رفسنجان، طی سال‌ های 1382 تا 1391: آیا سن کاهش یافته؟

زمینه و هدف: افزایش سن یک عامل خطر شناخته شده برای بیماری های قلبیعروقی و سکته قلبی حاد است؛ اما زنان و مردان جوان تر هم در معرض خطر ابتلا به این بیماری ها هستند. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات سنی اولین سکته قلبی حاد و عوامل خطر موثر بر آن در بیماران بستری در واحد مراقبت های قلب بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) شهر رفسنجان طی سال های 1382 تا 1391 بود.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 1247 پرونده بیمار مبتلا به اولین سکته قلبی حاد انجام گردید. در این مطالعه، جنس، استعمال دخانیات، سابقه فامیلی بیماری قلبیعروقی، سابقه دیابت، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، تری گلیسرید، hdl (highdensity lipoprotein)، (lowdensity lipoprotein) ldl و کلسترول تام خون به عنوان متغیر مستقل و سن اولین سکته قلبی حاد به عنوان متغیر وابسته بررسی شدند. اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سن اولین سکته قلبی حاد در این بیماران 00/14 ±54/60 سال بود. طی سال های بررسی میانگین سن اولین سکته قلبی حاد به طور معناداری حدود 9 سال افزایش یافته بود (001/0=p). مدل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد جنس مرد (b=48/3، p=003/0)، سابقه مصرف سیگار (b=10/5، 001/0>p)، سابقه خانوادگی مثبت (b=13/5، 001/0>p) و تری گلیسرید خون بالا (b=-52/3، 001/0>p) در کاهش میانگین سنی اولین سکته قلبی حاد تاثیر معناداری دارند.نتیجه گیری: با وجود افزایش میانگین سنی سکته قلبی حاد در این مطالعه، غربالگری افراد پرخطر از جمله مردان، افراد با سابقه مصرف سیگار، سابقه خانوادگی مثبت و افزایش چربی خون از لحاظ وجود عوامل خطر مربوط به این بیماری می تواند در کنترل وقوع آن در افراد جوان مفید واقع شود.