بررسی ساختار عاملی تاییدی، روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس خودشفقتی در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1392

زمینه و هدف: در طول دهه گذشته، خودشفقتی به عنوان یک سازه مکمل در ذهن آگاهی محبوبیت زیادی کسب نموده و پژوهش درباره خودشفقتی در زمینه های مختلف علوم روان شناختی رو به رشد است. هدف پژوهش حاضر تهیه نسخه فارسی مقیاس خودشفقتی (selfcompassion scale persian version; scsp) و بررسی خصوصیات روان سنجی آن بود. مواد و روش ها: در قالب یک مطالعه توصیفی، نسخه فارسی مقیاس خودشفقتی (scsp) پس از آماده سازی به روش ترجمه مضاعف، بر روی 377 نفر از دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. پایایی نسخه فارسی مقیاس خودشفقتی از طریق روش های همسانی درونی، بازآزمایی و همبستگی بین مجموعه ماده بررسی شد. هم چنین، ساختار عاملی مقیاس از طریق تحلیل عاملی تاییدی و روایی آن با استفاده از همبستگی بین خرده مقیاس ها، روایی محتوا، واگرا، همگرا و ملاکی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: دامنه ضرایب آلفای کرونباخ خرده مقیاس ها 77/068/0، ضریب آلفای کرونباخ کل مقیاس 90/0، دامنه ضرایب بازآزمایی 71/056/0 و دامنه همبستگی بین ماده ها 78/054/0 بیانگر پایایی مطلوب مقیاس بود. نتایج تحلیل عاملی تاییدی از برازش قابل قبول ماده ها حکایت داشت. همچنین الگوی ضرایب همبستگی بین خرده مقیاس ها 65/032/0، روایی محتوا، واگرا، همگرا و ملاکی بیانگر روایی خوب مقیاس بود. نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت نسخه فارسی مقیاس خودشفقتی خصوصیات روان سنجی مطلوبی دارد و ابزار معتبر جهت استفاده در موقعیت های پژوهشی، غربالگری، تشخیصی و درمانی است.