بررسی اثرات سمیتی نانوذرات اکسید روی و دی‌اکسید تیتانیوم بر روی برخی از آنزیم‌های کبدی موش سفید آزمایشگاهی نر

زمینه و هدف: پیشرفت فناوری نانو باعث شده است که بررسی اثرات مخرب نانومواد بر روی موجودات اهمیت زیادی پیدا کند. نانوذرات دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی از راه های مختلف وارد بدن شده و باعث تخریب کبد و سایر ارگان های بدن موجودات می شوند. هدف از این مطالعه بررسی اثر سمیتی نانوذرات اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم بر روی برخی از آنزیم های کبد و بافت کبد موش نر می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 70 موش نر بالغ مورد استفاده قرار گرفت. موش ها در 10 دسته 7 تایی شامل یک گروه کنترل و نه گروه آزمایش تقسیم شدند. موش های گروه تجربی نانوذرات اکسید روی را به مدت 14 روز با غلظت های 50، 100 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت گاواژ دریافت کردند و گروه شاهد فقط آب مقطر دریافت کرد. در روز پانزدهم، خون گیری از موش ها به عمل آمد و آنزیم های کبدی شامل آلانین آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و آسپارتات آمینوترانسفراز و بافت کبد مورد بررسی قرار گرفت. داده ها، با توجه به برخورداری از توزیع نرمال، توسط آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی duncan مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که نانوذرات اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم در غلظت های 100 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم و ترکیب این دو نانوذره در غلظت های 50، 100 و 300 میلی گرم باعث ایجاد تغییر معنی داری در میزان فعالیت آنزیم های کبدی آلانین آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و آسپارتات آمینوترانسفراز نسبت به گروه کنترل شده اند (05/0>p).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که نانوذرات اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم در دوزهای مختلف احتمالاً به دلیل تخریب کبد و افزایش نشت آنزیم های کبدی باعث افزایش سطح سرمی آنزیم ها می شود. بااین حال، مطالعات بیشتری جهت پیش بینی اثرات این ماده و استفاده ایمن از این نانوذرات پیشنهاد می شود.