تاثیر تمرین تناوبی به همراه مصرف کورکومین بر برخی آدیپوکاین‌ها در موش‌های صحرایی چاق یائسه

زمینه و هدف: بافت چربی تنظیم واکنش های متابولیسمی را به واسطه ترشحات شبه هورمونی به ویژه آدیپوکاین ها به انجام می رساند. کنترل بافت چربی می تواند از بیماری های مرتبط با این بافت جلوگیری کند. هدف از پژوهش حاضر تاثیر تمرین تناوبی و مصرف کورکومین بر مقادیر آدیپونکتین و کمرین در موش های صحرایی چاق یائسه بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ، 28 سر موش صحرایی چاق یائسه نژاد ویستار 24 ماهه به طور تصادفی به 4 گروه (کنترل، مکمل، تمرین ، تمرین+مکمل) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 8 هفته، 3 جلسه در هفته ، هر جلسه 10 ست فعالیت 1 دقیقه ای با شدت 50% و 2 دقیقه استراحت بین ست ها بود که در هفته اول با 14 متر در دقیقه شروع شد و در هفته هشتم به 28 متر در دقیقه رسید. 30 میلی گرم محلول کورکومین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن 3 روز در هفته به مدت 8 هفته به گروه های دریافت کننده مکمل تزریق شد. پس از پایان آخرین جلسه تمرین نمونه خونی از آزمودنی ها گرفته شد . سطوح آدپیونکتین، کمرین، گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین (homair) محاسبه شد. آنـالیز واریـانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون مورد استفاده قرار گرفت.نتایج: در گروه های تجربی غلظت آدیپونکتین افزایش (015/=p) ، غلظت کمرین کاهش (020/0=p) و مقاومت انسولینی کاهش یافت (008/0=p). رابطه منفی معناداری بین آدیپونکتین و کمرین در موش های گروه تمرین وجود داشت (030/0=p، 803/0=r).نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین تناوبی با تاثیر بر آدیپونکتین ، کمرین و مقاومت انسولینی، می تواند در کاهش پاسخ های التهابی ناشی از چاقی و اضافه وزن نقش مهمی ایفا کند.