اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر بر امیدواری و کیفیت زندگی تحصیلی دانش‌آموزان آهسته‌گام:یک مطالعه نیمه‌تجربی

زمینه و هدف: اختلال آهسته گامی سبب کاهش میزان امید دانش‌آموزان به زندگی و کیفیت زندگی تحصیلی می‌شود. یکی از مداخلاتی که سبب بهبود بهداشت روانی در افراد از جمله دانش‌آموزان می‌شود، روان‌درمانی مثبت‌نگر است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی رو‌ان درمانی مثبت‌نگر بر امیدواری و کیفیت زندگی تحصیلی دانش‌آموزان آهسته‌گام انجام شد.مواد و روش ها‌: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش‌آموزان آهسته‌گام شهرستان زاهدان در سال تحصیلی 1401-1400 به تعداد 69 نفر تشکیل داد. تعداد اعضای نمونه در این پژوهش 40 نفر از دانش‌آموزانی که حاضر به همکاری بودند و ملاک های ورود به پژوهش را داشتند، تشکیل دادند که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی به گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) منتسب شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه مداخله درمانی مثبت اندیشی را دریافت نمودند و گروه کنترل در این مدت هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش حاضر، پرسش‌نامه‌های کیفیت زندگی در مدرسه williams و batten (1981) و مقیاس امید miller (1988) بودند. از آنالیز کوواریانس چندمتغیره جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: یافته ها حاکی از این است که روان درمانی مثبت نگر بر امیدواری (92.55=f) و تمامی شاخصه های کیفیت زندگی تحصیلی دانش‌آموزان آهسته‌گام موثر بود (0.001>p). به عبارتی دیگر، روان درمانی مثبت‌نگر سبب افزایش امیدواری و کیفیت زندگی تحصیلی دانش‌آموزان آهسته‌گام شد.نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد روان‌درمانی مثبت نگر بر امیدواری و کیفیت زندگی تحصیلی دانش‌آموزان آهسته‌گام موثر است. بنابراین، استفاده از این روش درمانی در رشد امید و کیفیت زندگی تحصیلی دانش‌آموزان آهسته‌گام پیشنهاد می‌شود.

the effectiveness of positive psychotherapy on hope and quality of academic life of slow-paced students: a quasi-experimental study

background and objectives: slow-paced disorder causes a decrease in students’ hope for life and the quality of academic life. positive psychotherapy is one of the interventions that improves mental health in people, including students. therefore, the present study was conducted with the aim of determining the effectiveness of positive psychotherapy on the hope and quality of academic life of slow-paced students.materials and methods: the research method was quasi-experimental with a pre-test and post-test design with a control group. the statistical population of this research was all the slow-paced students of zahedan city in the academic year 2022-2023 (69 people). the sample members consisted of 40 students who were willing to cooperate and met the inclusion criteria, who were selected by convenience sampling method and randomly assigned into experimental (n=20) and control (n=20) groups. the experimental group received positive psychotherapy intervention for 10 sessions and the control group did not receive any intervention. the research tools were williams and batten’s quality of school life questionnaire (1981) and miller’s hope scale (1988). multivariate analysis of covariance was used for data analysis.results: the findings indicated that positive psychotherapy is effective on hope (f=92.55) and on all scales of the quality of academic life of slow-paced students (p<0.001). in other words, positive psychotherapy slowly increased the hope and quality of academic life of the students.conclusion: the results showed that positive psychotherapy is effective on the hope and quality of academic life of slow-paced students. therefore, the use of this treatment method is recommended in the growth of hope and quality of academic life of slow-paced students.key words: positive psychotherapy, hope, quality of academic life, slow-paced studentsfunding: this study did not have any funds.conflict of interest: none declared.ethical approval: the ethics committee of birjand university of medical sciences approved the study (ir.bums.rec.1400.420).how to cite this article: haratirad amin, miri minoo. the effectiveness of positive psychotherapy on hope and quality of academic life of slow-paced students: a quasi-experimental study. j rafsanjan univ med sci 2024; 22 (12): 1279-96. [farsi]