اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و متوسط همراه با مصرف آلوئه‌ورا بر سطوح سرمی کمرین، گلوکز و انسولین در موش‌های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین: یک مطالعه تجربی

زمینه و هدف: امروزه اثر ضددیابتی تمرینات ورزشی و مکمل آلوئه ورا مشخص شده است، اما تاثیر ترکیبی آنها بر دیابت مشخص نیست. لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر ترکیبی تمرین تناوبی شدید (high intensity interval training; hit) و متوسط (moderate intensity interval training; mit) با مصرف آلوئه ورا بر سطوح کمرین، گلوکز و انسولین در موش های صحرایی دیابتی بود.مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار دیابتی شده با استرپتوزوتوسین به صورت تصادفی در چهار گروه دیابتی، آلوئه ورا (300 میلی گرم بر کیلوگرم)، hit+مکمل آلوئه ورا و mit+مکمل آلوئه ورا تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت هشت هفته انجام شد. هر جلسه تمرینی شامل 126 مرحله دو دقیقه ای (40 متر بر دقیقه در گروه hit و 25 متر بر دقیقه در گروه mit) بود که هر مرحله با یک دقیقه استراحت فعال ادامه می یافت. سطوح کمرین و انسولین به روش الایزا اندازه گیری و داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی tukey تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: سطوح کمرین در گروه mit در مقایسه با گروه دیابتی و hit کاهش معنی داری داشت (0.001>p). افزایش معنی داری در سطوح انسولین گروه hit در مقایسه با سایر گروه ها مشاهده شد (0.001>p). هم چنین افزایش انسولین در گروه آلوئه ورا نیز در مقایسه با گروه دیابتی و mit معنی دار بود (0.001>p)، اما تغییرات گلوکز از نظر آماری معنی دار نبود (0.05