بررسی اثر ضد باکتریایی دهانشویه ستیل پیریدینیوم کلراید و عصاره‌های الکلی گیاه بادرنجبویه ((melissa officinalis l. بر روی استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سانگوئیس

زمینه و هدف: استرپتوکوکوس سانگوئیس و موتانس عامل عفونت های دندانی می باشند. با توجه به اثر سوء ناشی از مصرف دهانشویه های شیمیایی، هدف از بررسی حاضر تعیین اثرات ضد باکتریایی دهانشویه ستیل پیریدینیوم کلراید و عصاره های الکلی گیاه بادرنجبویه بر رشد این باکتری ها می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، برگ های گیاه بادرنجبویه پس از جمع آوری، با روش پرکولاسیون عصاره گیری شد. روش انتشار در چاهک، تعیین حداقل غلظت مهار کنندگی و کشندگی باکتری برای تعیین اثرات ضد باکتریایی عصاره الکلی گیاه و دهانشویه در غلظت های 250، 125، 62.5، 31.25، 15.62، 7.81، 3.9، 1.95، 0.97 و 0.48 میلی گرم بر میلی لیتر به کار رفت. تحلیل آماری با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون انجام شد.یافته ها: بیشترین اثر ضد باکتریایی عصاره های اتانولی و متانولی بادرنجبویه و دهانشویه بر روی استرپتوکوکوس موتانس و سانگوئیس در غلظت 250 میلی گرم بر میلی لیتر بود و کمترین غلظت مهار کنندگی بر استرپتوکوکوس موتانس به ترتیب 3.9، 31.25 و 15.62 و بر استرپتوکوکوس سانگوئیس 31.25، 15.62 و 31.25 میلی گرم بر میلی لیتر بودند. حداقل غلظت کشندگی عصاره های بادرنجبویه و دهانشویه بر استرپتوکوکوس موتانس به ترتیب 125، 62.5 و 31.25 و بر سانگوئیس به ترتیب 62.5، 31.5 و 62.5 میلی گرم بر میلی لیتر بودند. بین بالا رفتن میزان غلظت عصاره و مهار رشد باکتری، همبستگی مثبت و معنی داری مشاهده شد (p<0.001).نتیجه گیری: به نظر می رسد از عصاره بادرنجبویه می توان مانند دهانشویه به عنوان یک ماده ضدعفونی کننده دهان و دندان استفاده نمود، هر چند آزمایشات درون تنی و اثبات نداشتن اثر سوء بر بدن انسان، جهت تولید این نوع از دهانشویه های گیاهی لازم است.