بررسی فراوانی خوددرمانی در دانشجویان پزشکی مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1395

زمینه و هدف: خوددرمانی به عنوان یک مسئله مهم بهداشتی-اجتماعی می تواند مشکلات زیادی را برای فرد و جامعه ایجاد کند. با توجه به شیوع رو به افزایش مصرف خودسرانه دارو در جامعه به خصوص در میان جوانان، مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی خوددرمانی در دانشجویان پزشکی مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1395 انجام شد.روش اجرا: در این مطالعه توصیفی، 251 دانشجوی رشته پزشکی مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در مقاطع مختلف تحصیلی مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه روا و پایا جمع آوری و توسط آمار توصیفی و آزمون کای اسکوئر در سطح معنی داری p<0/05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در این مطالعه، 193 دانشجو (76/9 درصد) و همچنین 137 دختر (84 درصد) و 158 فرد مجرد (80/2 درصد) در سه ماه گذشته خوددرمانی داشتند که این تفاوت به لحاظ آماری معنی دار بود (به ترتیب: p<0.001 و 0/029=p). شایع ترین شکل دارویی مورد استفاده قرص (90/7 درصد)، بیشترین داروی مورد استفاده مسکن (67/4 درصد) و شایع ترین بیماری سردرد (58/5 درصد) گزارش شد. در بین دانشجویانی که خوددرمانی داشتند، 178 نفر (92/2 درصد) تجربه قبلی مصرف دارو، 146 نفر (75/6 درصد) مهم تلقی نکردن بیماری و 116 نفر (60/1 درصد) خود تشخیصی را علت خوددرمانی عنوان کردند. نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که شیوع خود درمانی در دانشجویان علوم پزشکی رفسنجان بالا است. با توجه به عوارض ناشی از این پدیده، پیشنهاد می شود توجه بیشتری به آموزش مداوم دانشجویان به منظور ارتقاء رفتار های مرتبط با مصرف دارو و کاهش عوارض ناشی از مصرف بی رویه آن شود.