ارزیابی اثر دولوکستین بر علائم وابستگی به مورفین و تحمل به اثرات ضددردی آن در موش سوری

زمینه و هدف: علی رغم اثرات ضد درد مورفین، مصرف مزمن آن باعث ایجاد تحمل و وابستگی می شود و دولوکستین می تواند میزان وابستگی و تحمل را تغییر دهد. این مطالعه با هدف بررسی اثر دولوکستین بر علائم وابستگی به مورفین و تحمل به اثرات ضددردی آن در موش سوری انجام شده است.مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، موش های سوری نر به صورت تصادفی در 37 گروه 8 تایی قرار گرفتند. تعداد پرش و میزان مواد دفعی حیوانات، حین سندرم محرومیت از مورفین (تجویز نالوکسان)، در دو فاکتور ایجاد (دولوکستین±مورفین) و بیان (تجویز دولوکستین قبل از سندرم محرومیت) در دوز های10 ، 20 و 30 میلی گرم بر کیلوگرم دولوکستین ارزیابی شد. همچنین از جعبه باز و آزمون پرش دم، به ترتیب برای بررسی اثر دولوکستین بر فعالیت حرکتی و تحمل به اثر ضددرد مورفین استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی dunnett استفاده شد. یافته ها: دولوکستین با دوز 30 میلی گرم بر کیلوگرم، میزان پرش و فعالیت حرکتی حیوان را کاهش داد (0.05>p) و دوز 20 میلی گرم بر کیلوگرم در آزمون بیان، وابستگی تعداد پرش و میزان دفع را کاهش داد (0.05>p). تک دوز این دارو نیز در جعبه باز، فعالیت حرکتی حیوان را کاهش داد (0.01>p) و دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم، تنها بر میزان دفع در آزمون ایجاد وابستگی موثر بود (0.001>p). به علاوه دولوکستین نتوانست بر ایجاد تحمل به اثرات ضد درد مورفین اثر گذارد.نتیجه گیری: دولوکستین در آزمون بیان وابستگی، علائم سندرم محرومیت را مهار کرد، اما این دارو نتوانست تحمل به اثر ضددرد مورفین را مهار کند.