اثرات تقویتی اسید فولیک و ویتامین b12 بر حافظه فضایی در موش صحرائی نر بالغ مدل بیماری آلزایمر

زمینه و هدف: بیماری آلزایمر یک اختلال تحلیل برنده عصبی است که به طور بالقوه با کاهش پیشرونده حافظه و دمانس متعاقب آن شناخته می شود. مطالعه حاضر، با هدف ارزیابی اثر تقویتی اسید فولیک و ویتامین b12 بر حافظه فضایی در موش های صحرایی نر بالغ مدل بیماری آلزایمر انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 49 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 7 گروه هفت تائی تقسیم شدند: گروه شاهد (دست نخورده)، گروه تخریب nbm(تخریب دو طرفه هسته nbm با القای جریان الکتریکی 0.5 میلی آمپر به مدت 3 ثانیه)، گروه شاهد تخریب (ورود الکترود به هسته nbm بدون القای جریان الکتریکی)، گروه تخریب + اسیدفولیک mg/kg5، گروه تخریب + ویتامین b12 mg/kg5، گروه تخریب + اسید فولیک ویتامین b12، گروه تخریب + سالین. در آزمون های اکتساب و یادآوری دستگاه ماز شعاعی هشت بازویی، الگوهای ورود به بازوها برای محاسبه خطای حافظه کارکردی، خطای حافظه مرجع و زمان سپری شده در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند. نتایج: یافته ها نشان داد تفاوت معنی داری بین گروه کنترل و گروه تخریب در پارامترهای خطای حافظه مرجع، کارکردی و زمان سپری شده وجود دارد (0.05˂ p). تجویز اسید فولیک و ویتامین b12 به تنهایی اثر معنی داری بر پارامترهای حافظه فضایی در مقایسه با گروه تخریب نداشت. تجویز توام اسید فولیک ویتامین b12 منجر به کاهش خطای حافظه مرجع، کارکردی و مدت زمان سپری شده در مقایسه با گروه تخریب در دستگاه ماز شعاعی هشت بازوئی گردید (0.05˂p).نتیجه گیری: طبق نتایج بدست آمده تخریب دو طرفه هسته nmb منجر به کاهش حافظه فضایی، و تجویز توام اسید فولیک ndash; ویتامین b12 منجر به بهبود حافظه فضایی گردید.واژه های کلیدی: بیماری آلزایمر، هسته قاعده ای مگنوسلولاریس، اسید فولیک، ویتامین b12، ماز شعاعی