بررسی میزان آلودگی صوتی در محوطه بیرون، بخش‌های اورژانس و مراقبت ویژه در بیمارستان‌های آموزشی منطقه یک شهر تهران در سال 1396: یک مطالعه توصیفی

زمینه و هدف: توجه به آرامش بیمار در زمان بستری در بیمارستان حائز اهمیت خاصی است. آلودگی صوتی می تواند بیماری فرد را تشدید و در صورتی که آلودگی صوتی از حد مجاز فراتر رود بر کارکنان و ارائه خدمات مناسب نیز تاثیر خواهد گذاشت. این مطالعه با هدف شناسایی منابع تولید صدا و مشخص کردن میزان آلودگی در بخش های اورژانس و مراقبت های ویژه و محوطه بیمارستان های آموزشی منطقه یک تهران در زمستان سال 1396 انجام گرفت. مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی حاضر، اندازه گیری میزان تراز فشار صوت بخش های اورژانس و مراقبت های ویژه و محوطه بیرون 4 بیمارستان در دو روز عادی و تعطیل و در سه نوبت صبح، ظهر و عصر با 3 تکرار، توسط دستگاه صداسنج انجام و داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: با توجه به نتایج، میانگین و انحراف معیار تراز صدا در بخش های مختلف در شیفت صبح روزهای شنبه و جمعه به ترتیب 7.32 ±62.79 و 6.43±57.98 و ظهر روزهای شنبه و جمعه به ترتیب 8.09 ±66.15 و 7.82±65.16 و در شیفت عصر روزهای شنبه و جمعه به ترتیب 6.69 ±64.26 و 5.42±63.19 دسی بل بود. بین مقادیر تراز فشار صوت در روزهای (جمعه و شنبه)، زمان های اندازه گیری (صبح، ظهر و عصر) و بخش ها (اورژانس و مراقبت ویژه( اختلاف معنی داری وجود نداشت (p>0/05). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که میزان آلودگی صوتی در برخی بخش های بیمارستان های آموزشی نسبت به استانداردهای ملی و بین المللی بالاتر است. اقدامات لازم جهت کاهش صدا و عوامل مولد آن جهت ایجاد محیط آرام تری برای بیماران ضروری به نظر می رسد.