اثر تمرین استقامتی و مقاومتی بر سطح سرمی اورکسین a، پروفایل لیپیدی و مقدار غذای مصرفی موش‌‌های صحرایی نر سالم: یک مطالعه تجربی

چکیدهزمینه و هدف: از آن جایی که اورکسین دریافت غذا و مصرف انرژی را تنظیم می کند، لذا هدف مطالعه حاضر تعیین اثر تمرین استقامتی و مقاومتی بر سطح سرمی اورکسین a، پروفایل لیپیدی و مقدار غذای مصرفی موش صحرایی سالم بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 36 سر موش صحرایی نر سالم با سن 8 هفته در محدوده وزنی 22 ±265 به طور تصادفی به سه گروه (کنترل، تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته تمرینات استقامتی و مقاومتی منظم را انجام دادند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، سرم خون موش ها جهت بررسی سطح سرمی اورکسین a و پروفایل لیپیدی جمع آوری شد. داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ واریﺎﻧﺲ یﮏ ﻃﺮﻓﻪ و آزمون تعقیبی tukey تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تمرین استقامتی (0.04=p) و مقاومتی (0.011=p) موجب کاهش معنی دار سطوح سرمی اورکسین a نسبت به گروه کنترل شد. تمرین استقامتی (0.012=p) و مقاومتی (0.023=p) باعث کاهش معنی دار شاخص مقاومت به انسولین نسبت به گروه کنترل شد. هم چنین کاهش معنی داری در سطح سرمی تری گلیسرید (0.001=p) و ldl (0.002=p) در گروه تمرین استقامتی و کاهش معنی داری در سطح سرمی تری گلیسرید (0.017=p) و افزایش معنی داری در hdl (0.011=p) در گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. میانگین سطح غذای مصرفی در گروه تمرین استقامتی (0.03=p) و گروه تمرین مقاومتی (0.18=p) نسبت به کنترل بی تمرین نیز کاهش معنی داری یافت.نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین استقامتی و مقاومتی از طریق کاهش سطوح سرمی اورکسین a موجب کاهش غذای مصرفی و پروفایل لیپدی و شاخص مقاومت به انسولین می شود.