نقش گیرنده‌های استروژنی هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی در تعدیل درد القاء شده با فرمالین در موش‌های صحرایی ماده

زمینه و هدف: از آنجایی که تزریق 17 بتا-استرادیول به هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی (lpgi) موجب بی دردی می شود و احتمال دارد که این بی دردی به وسیله گیرنده های استروژنی وساطت شود، لذا در این پژوهش نقش گیرنده های استروژنی (هنگام تحریک توسط داروی 17بتااسترادیول) این هسته در تعدیل درد القاء شده توسط فرمالین، در طی فاز استروس در موش های صحرایی ماده بررسی شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 48 سر موش های صحرایی ماده نژاد ویستار (270200 گرم) به طور تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند که شامل گروه کنترل، sham، نرمال سالین (حلال 17 بتااسترادیول)، dmso (حلال ici182,780)، 17 بتااسترادیول، آنتاگونیست گیرنده های استروژنی (ici182,780, 15 50 nmol) و ici182,17.780 بتااسترادیول بود. با ورود حیوان به فاز استروس، داروها به هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی (lpgi) تزریق شد؛ پس از 15 دقیقه، 50 میکرولیتر از محلول فرمالین %5 به پنجه پای چپ حیوان تزریق شد و سپس رفتار تکان دادن پای ملتهب ناشی از تزریق فرمالین به مدت یک ساعت بررسی شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی tukey تجزیه و تحلیل تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که طی فاز استروس، تیمار هسته lpgi با 17بتااسترادیول، رفتار تکان دادن پای ملتهب را در هر دو فاز آزمون فرمالین به طور معنی داری کاهش می دهد (0.001>p). پیش تیمار هسته lpgi با ici182,780 از اثر ضد دردی ناشی از 17بتااسترادیول جلوگیری کرد (0.001>p).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، می توان پیشنهاد کرد که تزریق 17بتااسترادیول به هسته lpgi در فاز استروس بی دردی قوی در موش های ماده القاء می کند که ممکن است به وسیله گیرنده های استروژنی میانجی گری شود.