اثر مکمل کولین و محلول کربوهیدرات بر عملکرد استقامتی و خستگی متابولیک در دوچرخه سواران ورزیده

هدف: بررسی اثر مکمل کولین و کربوهیدرات بر عملکرد استقامتی( دو ساعت رکاب زنی با بار ثابت و rpm متغیر روی دوچرخه ثابت) و خستگی متابولیکی ( کاهش گلوکز خون و افزایش لاکتات خون) در دوچرخه سواران ورزیده. روش : آزمودنی ها شامل 15 دوچرخه سوار ورزیده مرد، با میانگین سنی 5+-22 سال، وزن 5+-68 کیلوگرم، ضربان قلب استراحت 3+-53 بار در دقیقه و حجم تمرین 8+-157 کیلومتر در هفته بودند. آزمودنی ها به فاصله یک هفته، دو بار در آزمون دو ساعت رکاب زدن روی دوچرخه ثابت شرکت کردند. قبل از شرکت در آزمون اول، از دارونما( 200 میلی لیتر آب میوه) و قبل از آزمون دوم از مکمل کولین( 3 گرم کولین بیتارتارات / 200 میلی لیتر آب میوه) استفاده کردند. هنگام فعالیت، هر آزمودنی 2 لیتر محلول گلوکز 2% و الکترولیت مصرف کرد. یافته ها: 1. پس از فعالیت با دارونما، کاهش (غیرمعنی دار) گلوکز خون، کاهش معنی دار تری گلیسرید و افزایش معنی دار لاکتات خون مشاهده شد(p<0.05) 2. پس از فعالیت با مکمل کولین، افزایش معنی دار گلوکز خون، افزایش غیرمعنی دار تری گلیسرید و افزایش معنی دار لاکتات خون و افزایش معنی دار عملکرد استقامتی در مقایسه با مصرف دارونما مشاهده شد. 3. در آزمودنی ها پس از فعالیت با مکمل کولین در مقایسه با مصرف دارونما به طور معنی دارمقدار تری گلیسرید بیشتر و لاکتات خون کمتر بود. نتیجه گیری: مصرف پیش از تمرین مکمل کولین با نوشیدن محلول گلوکز هنگام فعالیت، بر مسیر تولید انرژی مورد نیاز فعالیت تاثیرگذار است، به گونه ای که منجر به کاهش خستگی متابولیک و در نتیجه بهبود عملکرد استقامتی( پیمودن مسافت بیشتر در حین دو ساعت رکاب زدن) می شود.