مقایسه سطح سرمی آهن و فریتین در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید با افراد سالم

زمینه و هدف: آرتریت روماتوئید بیماری مزمن اتوایمیون و اختلال التهابی پیش رونده پایدار در بافت سینوویال می باشد. به نظر می رسد در ایجاد این بیماری پاسخ های ایمنی با واسطه سلولی و ایمنی هومورال نقش دارند. استرس اکسیداتیو و تغییر در میزان عناصر کمیاب نقش موثری در پیشرفت بیماری دارد. هدف از این تحقیق مقایسه سطح سرمی آهن و فریتین در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید با افراد سالم می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه مورد شاهدی 44 بیمار آرتریت روماتوئید با 44 فرد سالم همگون از نظر سن و جنس مورد بررسی قرار گرفتند. عنصر آهن بر اساس سنجش فتومتری و تشکیل کمپلکس رنگی فروس فرن تخمین زده شد. توسط دستگاه اتوآنالایزر آرشیتکت میزان فریتین سرم اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون کواریانس و آزمون من ویتنی توسط نرم افزار spss تحلیل شدند. سطح معنی دار 0/05>p در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج نشان داد سطح سرمی آهن و فریتین مورد ارزیابی در بیماران به صورت میانگین ± انحراف استاندارد به ترتیب 6/65 ±59/97 و 11/69 ±99/20 و در گروه شاهد 4/52 ±69/77 و 7/14 ±44/79 می باشد. این اختلاف در آهن معنی دار نبود (0/05p). همچنین اختلاف نسبت »آهن به فریتین « در دو گروه بیمار و شاهد معنی دار بود (0/001>p).نتیجه گیری: به نظر می رسد، میزان فریتین سرم با ابتلا به بیماری آرتریت روماتوئید در ارتباط باشد. آهن به عنوان فاکتور موثر در بیماری آرتریت روماتوئید، مورد تردید است.