تاثیر تمرینات با تداخل زمینه ای بر مشکلات توجه در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی

زمینه و هدف: اختلال هماهنگی رشدی یکی از شایع ترین اختلالات تاثیرگذار بر کودکان در سنین 5 تا 8 ساله می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات با تداخل زمینه ای متفاوت (تمرینات تصادفی و مسدود) بر مشکلات توجه در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی 5 تا 7 ساله شهر مشهد بود.روش بررسی: روش انجام تحقیق نیمه تجربی بود. از بین تمامی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در مهد کودک های شهر مشهد 45 نفر با استفاده از آزمون های غربالگری انتخاب و پس از تکمیل کردن پرسشنامه عصب روان شناختی کانرز به عنوان پیش آزمون، به صورت تصادفی به سه گروه 15 نفره (گروه تمرینات تصادفی، گروه تمرینات مسدود و گروه کنترل) تقسیم شدند. در ادامه گروه های تجربی حاضر در تحقیق تمرینات با تداخل زمینه ای متفاوت را برای 8 هفته و هر هفته 3 جلسه 45 دقیقه ای انجام دادند و در انتها دوباره از کلیه افراد به وسیله پرسشنامه عصب روان شناختی کانرز، پس آزمون به عمل آمد. برای تعیین تفاوت های درون گروهی و بین گروهی به ترتیب از آزمون تی همبسته و آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد.یافته ها: یافته های تحقیق حاضر نشان داد که تمرین در دو گروه تجربی تحقیق بر مشکلات توجه کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی موثر بود (مسدود 0/01p=، تصادفی 0/001p=). در حالی که در گروه کنترل هیچ تاثیری ایجاد نشد (0/58p=). همچنین یافته های تحقیق حاضر نشان داد که گروه تمرینی با تداخل زمینه ای بیشتر در مشکلات توجه کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشد موثرتر واقع شد و باعث بهبود بیشتری در این کودکان شد (0/001p=).نتیجه گیری: با این وجود می توان نتیجه گرفت که تمرینات با تداخل زمینه ای بیشتر می تواند موجب بهبودی بیشتر مشکلات توجه در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی شود.