سازگاری های هورمونی به تمرینات استقامتی در مقایسه با تمرینات مقاومتی در زنان چاق یایسه: یک کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: لپتین و آدیپونکتین از جمله آدیپوسایتوکاین های مترشحه از بافت چربی هستند که در پاتوژنز چاقی و اختلالات همراه با آن نقش دارند. پژوهش حاضر تاثیر تمرینات استقامتی و مقاومتی را بر سطح سرمی لپتین، آدیپونکتین و شاخص مقاومت به انسولین (homa-ir) در زنان چاق یایسه غیر فعال مورد مطالعه قرار داده است. روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده از نوع کاربردی با روش نیمه تجربی بود. بدین منظور 24 زن چاق (شاخص توده بدنی ? 53/30 کیلوگرم بر مجذور متر) یایسه غیر فعال (میانگین سنی3 ± 25/52 سال) به صورت تصادفی در سه گروه استقامتی، مقاومتی و شاهد در 10 هفته تمرینات مقاومتی (60-40% یک تکرار بیشینه) و استقامتی شنا (60-40% ضربان قلب بیشینه)، سه جلسه در هفته شرکت کردند. شاخص های آنتروپومتریک، سطوح لپتین و آدیپونکتین و homa-ir قبل و بعد از اجرای تمرینات اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تی زوجی، آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0 > p انجام گرفت.یافته ها: اجرای تمرینات استقامتی ضمن کاهش معنی دار لپتین پلاسما (44/10%، 012/0=p)، homa-ir (44/25%، 002/0=p) و بهبود کلیه شاخص های جسمانی مورد بررسی، با افزایش معنی دار سطوح آدیپونکتین (61/45%، 015/0=p) پلاسما همراه بود. ولی در گروه تمرینات مقاومتی تغییر معنی داری در هیچ یک از فاکتورهای خونی و آنتروپومتریک مشاهده نگردید (05/0 < p). بنا بر نتایج آزمون همبستگی پیرسون بین تغییرات غلظت سرمی آدیپونکتین با تغییرات نسبت محیط کمر به لگن (023/0p=) و محیط کمر (026/0p=) در گروه استقامتی و با تغییرات homa-ir پس از تمرینات مقاومتی (004/0p=) رابطه معنی دار برقرار بود.نتیجه گیری: تمرینات استقامتی در مقایسه با تمرینات مقاومتی در تعدیل غلظت لپتین و آدیپونکتین و نیمرخ متابولیکی در زنان چاق یایسه غیرفعال موثرتر است.