مقایسه سرانجام روشهای کمک باروری در سندرم تخمدان پلی کیستیک و نازایی لوله ایی در مرکز ناباروری اصفهان

زمینه و هدف: تخمدان پلی کیستیک شایع ترین علت در زنان با نازایی به دلیل عدم تخمک گذاری است. شواهدی از ارتباط این اختلال با وجود هورمون های غیرطبیعی در خون وجود دارد. مشخصه های آندوکرینی غیر طبیعی در زنان مبتلا به این سندرم وجود دارد که اثرات آن بر روی تکامل ابتدایی سلول تخم و حاملگی روشن نیست. مطالعه حاضر برای تعیین این اثرات به مقایسه میزان لقاح، کیفیت رویان و میزان حاملگی در زنان با سندرم تخمدان پلی کیستیک و زنان با نازایی لوله پرداخته است . روش بررسی: نوع مطالعه کوهورت آینده نگر است و بر روی 130 زن با سندرم تخمدان پلی کیستیک و 130 زن با نازایی لوله ایی که در مرکز ناباروری اصفهان تحت درمان با تکنیک های کمک باروری قرار گرفته بودند انجام شد. تعداد اووسیت به دست آمده، میزان لقاح( نسبت تعداد اووسیت لقاح یافته به تعداد اووسیت)، تعداد رویان، کیفیت رویان، میزان حاملگی کلینیکی در دو گروه مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین تعداد اووسیت، تعداد رویان و اسکور تجمعی کیفیت رویان در زنان با سندرم تخمدان پلی کیستیک بیش از گروه زنان با نازایی لوله ایی بود(p<0/05) ، اما میزان لقاح در دو گروه تفاوتی نداشت. همچنین میزان حاملگی در زنان با سندرم تخمدان پلی کیستیک به شکل معنی داری بیش از زنان با فاکتور نازایی لوله بود (p<0/05).نتیجه گیری: شانس حاملگی در گروه سندرم تخمدان پلی کیستیک به دلیل داشتن شانس انتخاب رویان با بیشترین پتانسیل لایه گزینی و تکامل ، بالاتر از زنان با نازایی لوله ای است.