>
Fa   |   Ar   |   En
   تاثیر عصاره آبی گیاه خرزهره بر روی گونه های استافیلوکوکوس اوریوس و اپیدرمیس   
   
نویسنده هامون نورد سحر ,بهرامی محمد علی ,رزمجو مصطفی ,اسدی سامانی مجید ,حاتمی لک معصومه
منبع journal of shahrekord university of medical sciences - 1391 - دوره : 15 - شماره : 1 - صفحه:46 -54
چکیده    زمینه و هدف: مقاومت آنتی بیوتیکی زمینه را برای جایگزین نمودن روش های درمانی گیاهی دارای عوارض جانبی کمتر نسبت به داروهای رایج فراهم نموده است. این مطالعه با هدف تعیین اثر ضد میکروبی گیاه خرزهره (nerium oleander) بر باکتری های استافیلوکوکوس اوریوس و اپیدرمیس انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی اثر عصاره آبی برگ و گل گیاه خرزهره به صورت مجزا با روش جوشاندن در سه غلظت 5/12، 25 و50 میلی گرم بر میلی لیتر با مقادیر 20،40 و 80 میکرولیتر بر دو گونه استافیلوکوکوس اوریوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیس، با ایجاد چاهک و تلقیح عصاره بررسی شد. همچنین تست آنتی بیوگرام با سه آنتی بیوتیک اکسی تتراسایکلین، اریترومایسین و پنی سیلین بر روی این دو گونه انجام گرفت. قطر هاله های عدم رشد اندازه گیری شد و اثر عصاره مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در تست آنتی بیوگرام استافیلوکوکوس اوریوس به اریترومایسین حساس و به پنی سیلین و اکسیتتراسایکلین مقاوم بود. استافیلوکوکوس اپیدرمیس به اریترومایسین نسبتاً مقاوم و به اکسی تتراسایکلین و اریترومایسین مقاوم بود. استافیلوکوکوس اوریوس به مقادیر 40 و 80 میکرولیتر از غلظت mg/ml 25، کلیه مقادیر از غلظت mg/ml50 عصاره برگ و کلیه مقادیر از غلظت mg/ml 50 عصاره گل حساس بود ولی استافیلوکوکوس اپیدرمیس به هیچ کدام از غلظت های عصاره حساسیت نشان نداد. در تمامی غلظت ها با افزایش میزان عصاره از 20 تا 80 میکرولیتر، میانگین قطر هاله افزایش نشان داد. عصاره برگ از عصاره گل گیاه اثر مهاری بیشتری داشت.نتیجه گیری: با توجه به افزایش روز افزون مقاومت های آنتی بیوتیکی، عصاره گیاه خرزهره می تواند به عنوان یک ترکیب ضد میکروبی جدید جهت استعمال خارجی عفونت های زخمی و رفع آلودگی های سطحی پیشنهاد گردد.
کلیدواژه مقاومت آنتی بیوتیکی ,استافیلوکوکوس اپیدرمیس ,استافیلوکوکوس اوریوس ,اثر ضد میکروبی ,گیاه خرزهره
آدرس دانشگاه ارومیه, گروه میکروبیولوژی، , ایران, دانشگاه ایلام, گروه پاتولوژی، , ایران, دانشگاه رازی, گروه پاتولوژی، , ایران, دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد, مرکز تحقیقات گیاهان دارویی،, ایران, دانشگاه ایلام, گروه پاتولوژی، , ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved