عوامل پیش بین آمادگی برای درمان در سو مصرف کنندگان مواد محرک

زمینه و هدف: آمادگی برای درمان، متاثر از عواملی است که تعیین آنها کمک ارزنده ای به امکان تشخیص میزان آمادگی درمان و طراحی مداخلات ایجاد آمادگی درمان برای بیماران خواهد بود. هدف مطالعه حاضر سنجش عوامل پیش بین آمادگی برای درمان در سو مصرف کنندگان مواد محرک بوده است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 123 فرد مبتلا به سو مصرف مواد محرک از میان بیماران مراجعه کننده به کلینک های سرپایی و خود معرف سو مصرف مواد شهر تهران به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و توسط مقیاس آمادگی قبل از درمان، پرسشنامه موانع درمانی و پرسشنامه خصوصیات جمعیت شناختی مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها توسط رگرسیون چندگانه به روش گام به گام با نرم افزارpasw predictive analytics software= تحلیل شدند. یافته ها: بین تشخیص مساله و میل به تغییر با آمادگی برای درمان رابطه مثبت معنادار و بین شدت اثرات ماده مورد سو مصرف و موانع ادراک شده درمان با آمادگی برای درمان رابطه منفی معنی دار وجود داشت (001/0p < ). تشخیص مساله، میل به تغییر، شدت اثرات ماده مورد سو مصرف و موانع ادراک شده درمان نقش معنی داری در پیش بینی آمادگی برای درمان داشتند (001/0 > p) و در مجموع 86% واریانس آمادگی برای درمان را تبیین می کردند (866/0r2=). نتیجه گیری: تشخیص مساله، میل به تغییر، شدت اثرات ماده مورد سو مصرف و موانع ادراک شده درمان در آمادگی برای درمان سو مصرف مواد محرک مهم هستند. سنجش و مداخله مناسب در آمادگی برای درمان در میان سو مصرف کنندگان مواد محرک قبل از پذیرش کامل آنان برای درمان مهم و ضروری است.